پیش بینی مدل گرایش به اعتیاد دانش آموزان متوسطه شهر ایلام بر اساس عوامل شخصیتی(NEO) و متغیر میانجی سلامت روان

چکیده مقدمه: مصرف مواد مخدر و سایر مواد غیر قانونی توسط نوجوانان و جوانان یکی از مهم ترین چالش ها و مشکلات سلامت عمومی و روانی-اجتماعی است که مشکلات فردی، اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی بسیاری بر جوامع درگیر تحمیل می کند در کشور ایران به دلیل وجود بافت جوان جمعیتی، این موضوع پیچیدگی خاص خود را یافته است. این مطالعه با هدف پیش بینی مدل گرایش به اعتیاد دانش آموزان متوسطه شهر ایلام بر اساس عوامل شخصیتی(neo) و متغیر میانجی سلامت روان انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی-تحلیلی مبتنی بر ضریب همبستگی با استفاده از مدل یابی علّی تعداد 588 نفر دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای و فرمول تعیین حجم نمونه کوکران، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات، سه پرسش نامه استعداد اعتیاد دهکردی، پرسش نامه سلامت عمومی(ghq-28) و پرسش نامه پنج عاملی(neo) بود. به منظور تحلیل داده ها، از روش مدل یابی معادلات ساختاری(sem) با استفاده از نرم افزار vol.20 amos استفاده شد. یافته های پژوهش: نتایج بررسی اثرات مستقیم و غیرمستقیم متغیرهای پنجگانه شخصیتی موثر بر گرایش به اعتیاد، نشان داد به ترتیب متغیر سلامت روان(38/0b=)، روان رنجورخویی(20/0 b=)، برونگرایی(13/0b=) و وظیفه شناسی(13/0- b=)، بیشترین تاثیر را داشته و میزان اشتیاق به تجارب تازه(11/0 b=) و انعطاف پذیری(05/0b=) در اولویت های بعدی قرار گرفتند. بحث و نتیجه گیری: ویژگی های شخصیت پنج عاملی و سلامت روان شناختی پیش ‌بینی مناسبی از عوامل افزاینده و کاهنده‌ گرایش به اعتیاد را فراهم می ‌کند