مقایسه میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدی بر موفقیت القا زایمان در پارگی پیش از موعد پرده های جنینی

چکیده مقدمه: پارگی پیش از موعد پرده های جنین(prom ) در 10- 8 درصد حاملگی های ترم رخ می دهد و با طولانی شدن فاصله بین پارگی پرده های جنین و شروع دردهای زایمانی، خطر عفونت های مادری و نوزادی افزایش می یابد. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین برای القای زایمان در زنان با prom و نمره بیشاپ نامناسب است. مواد و روش ها: 240 زن حامله نخست زا با سن حاملگی بالای 36 هفته با پارگی پیش از موعد پرده های جنینی و نمره بیشاب نامناسب برای ورود به این مطالعه انتخاب شدند و به طور تصادفی به 2 گروه(گروه اول: 75 میکروگرم میزوپروستول خوراکی هر 4 ساعت تا حداکثر 2 دوز و یک سرم رینگر و گروه دوم: mlu/min 2 اکسی توسین در سر رینگر و افزایش mlu/min 2 در هر 10 دقیقه همراه با قرص پلاسبوی خوراکی) تقسیم شدند. یافته های پژوهش: فاصله القا تا زایمان واژینال در گروه میزوپروستول خوراکی به طور معنی داری کوتاه تر از گروه اکسی توسین وریدی بود. (46/1?02/11 ساعت در برابر 91/0?25/12 ساعت)(p < 0.003) هم چنین میزان سزارین در گروه میزوپروستول خوراکی کمتر بود و عوارضی مانند تاکی سیستول و هیپراستیمولیشن در دو گروه مشابه بودند. بحث و نتیجه گیری: میزوپروستول خوراکی می تواند به عنوان روشی موثر، ایمن و اقتصادی برای القا زایمان در زنان با حاملگی ترم و پارگی زودرس پرده های جنینی به جای اکسی توسین وریدی به کار رود.