ارزیابی ارگونومیک خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارگران کارخانه سیمان شهرستان شیروان چرداول به روش Qec

چکیده مقدمه: آسیب های اسکلتی-عضلانی مرتبط با کار در اثر تخریب تجمعی بافت، تاندون و مفاصل رخ می دهد. پیشگیری از آن مستلزم ارزیابی و اصلاح وضعیت های کاری می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی-عضلانی ناشی از کار به روش qec در سال 1390 در کارگران کارخانه سیمان شهرستان شیروان چرداول انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، جامعه آماری آن شامل 162 کارگر شاغل در 12 پست کاری کارخانه سیمان شهرستان شیروان چرداول بود که با روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی از روش qec و داده ها با استفاده از نرم افزارspss vol.17 و آزمون های t-test, anova وx2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش: میانگین سن، سابقه کار و bmiافراد مورد مطالعه به ترتیب22/7±03/37 سال و 53/6±14/12 سال و 88/3±22/26 می باشد. بیشترین درصد و امتیاز سطح مواجهه، به ترتیب برای اندام های کمر(3/33 درصد و بسیار بالا(56-41))، مچ دست/دست(7/32 درصد و بالا(40-31))، شانه/بازو(7/32 درصد و بسیار بالا(56-41))، گردن(7/40 درصد و امتیاز متوسط(10-8)) و کل بدن(5/39 درصد و در سطح ریسک 4 بیش از 70 درصد) که بایستی اقدامات اصلاحی بی درنگ انجام گیرد. نتایج آزمون کای دو نشان داد که بین امتیاز سطح ریسک کل qec با امتیاز سطح مواجهه در نواحی چهارگانه بدن(گردن، کمر، شانه/بازو و مچ دست/دست) در جامعه مورد پژوهش ارتباط معنی داری وجود دارد.(p < 0.05) بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، پوسچر نامناسب بدن، اعمال نیرو، حرکات تکراری، ارتعاش، استرس باعث بالا رفتن خطر ایجاد اختلالات اسکلتی-عضلانی در صنعت مورد مطالعه بالا می باشد. بنا بر این انجام مطالعات بیشتر و هم چنین انجام مداخلات ارگونومیکی به منظور کاهش سطح ریسک در واحدهای با ریسک بالا، ضروری می باشد.