اثرات اعتیاد به تریاک(Opium) بر روی ساختار بافتی کبد و کلیه خرگوش

چکیده مقدمه: مرفین یک داروی مخدر ضددرد قوی و یک ماده فعال در تریاک و هم چنین یک آندوکرین طبیعی در انسان ها و حیوانات می باشد. این دارو برای درمان دردهای خفیف تا شدید استفاده می شود. مطالعه به منظور بررسی اثرات هیستوپاتولوژیک بر روی بافت کبد و کلیه انجام شد.مواد و روش ها: تعداد 60 خرگوش نر و ماده(30 نر و 30 ماده) با وزن 300-250 گرم به صورت تصادفی به دو گروه کنترل شده و معتاد تقسیم شدند. گروه معتاد به میزان mg/case/day 25 تریاک به صورت گاواژ دریافت کردند. این میزان در طول یک دوره یک هفته ای به تدریج به mg/case/day 100 رسید و به مدت 53 روز این غلظت مواد حفظ گردید. در پایان دوره خرگوش ها آسان کشی شده، بافت های کلیه و کبد آن ها خارج شد. نمونه ها در فرمالین فیکس و پس از روش های بافت شناسی معمول لام های تهیه شده به روش h&e رنگ آمیزی و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های پژوهش: نتایج حاضر نشان داد که در مقاطع بافتی مربوط به خرگوش های تیمار شده با تریاک، نسبت به گروه شاهد تغیراتی هم چون اتساع دهانه داخلی لوله های جمع کننده ادرار، اتساع بافت بینابینی کلی همراه با پرخونی شدید، هیپرتروفی و هیپرپلازی جسمک کلیوی و دژنراسیون توبول های ادراری دیده شد. هم چنین پرخونی ورید مرکز لوبولی، ارتشاح سلول های لوکوسیتی، تجمع قطرات چربی، نکروز هپاتوسیتی، اتساع سینوزوییدهای کبدی مشاهده گردید.بحث و نتیجه گیری: مصرف مرفین می تواند اختلالات ساختاری در بافت کبد و کلیه ایجاد نماید. با توجه به نتایج به دست آمده تغییرات بافتی و به دنبال آن اختلال در عملکرد کبد و کلیه در افراد معتاد را باید مورد توجه قرار داد.