بررسی تاثیر آموزش مجازی مدیریت استرس بر استرس شغلی مراقبان سلامت شهر بوشهر: کاربردی از تئوری خودکارآمدی

مقدمه: مراقبان سلامت که در نخستین سطح ارائه خدمات بهداشتی فعالیت دارند، بواسطه‌ی مجموعه‌ی شرایط در معرض خطر استرس شغلی هستند. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مجازی مبتنی بر تئوری خودکارآمدی بندورا بر استرس شغلی مراقبان سلامت شهر بوشهر انجام گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش نیمه تجربی بر روی 63 نفر از مراقبان سلامت شهر بوشهر در 10 مرکز خدمات جامع سلامت که این مراکز بصورت تصادفی بلوکی بعنوان مراکز مداخله (5 مرکز) و کنترل (5 مرکز) انتخاب شدند، انجام گرفت. گروه مداخله چهار جلسه آموزش مجازی مبتنی بر تئوری خودکارآمدی به صورت وبینار دریافت نمودند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. اطلاعات افراد مورد مطالعه توسط پرسش‌‌نامه‏ای مشتمل بر چهار بخش اطلاعات جمعیت‌‌شناختی، سنجش آگاهی، سنجش خودکارآمدی و ارزیابی استرس شغلی قبل از مداخله، دو هفته و یک ماه بعد از مداخله گردآوری شد. داده‌‌ها با استفاده از آزمون‌‌های آماری توصیفی و تحلیلی توسط نرم افزار spss نسخه 24 تحلیل شد.یافته های پژوهش: به طور کلی آگاهی و خودکارآمدی در گروه مداخله پس از آموزش افزایش یافت و  تغییرات این دو متغیر بین دو گروه در طول دوره مطالعه تفاوت معنی‌‌داری داشت (0/001>p ). در گروه مداخله، استرس شغلی دو هفته و یک ماه بعد از آموزش نسبت به قبل از آموزش بهبود یافت و در گروه کنترل نیز اگرچه تغییرات معنی‌‌دار بود اما این تغییرات در جهت افزایش شدت استرس بود. تغییرات استرس شغلی بین دو گروه در طول دوره مطالعه تفاوت معنی‌‌داری داشته (0/001>p ) و در گروه مداخله وضعیت بهبود یافته است.بحث و نتیجه‌گیری: آموزش مجازی مدیریت استرس مبتنی بر تئوری خودکارآمدی می‌تواند در بهبود وضعیت استرس شغلی مراقبین سلامت موثر واقع گردد.

investigating the impact of virtual stress management education on the occupational stress of healthcare providers in bushehr city: an application of self-efficacy theory

introduction: healthcare workers, who work at the frontline of providing health services, are at risk of occupational stress due to several conditions. therefore, the present study was conducted to determine the effects of virtual training based on bandura’s self-efficacy theory on occupational stress of healthcare workers in bushehr, iran.material & methods: this semi-experimental study was conducted on 63 healthcare workers in bushehr city in 10 comprehensive healthcare centers randomly selected as intervention and control centers (n=5 each). the intervention group received four sessions of virtual training based on self-efficacy theory in the form of a webinar, while the control group received no training. the information of the studied subjects was collected using a questionnaire consisting of four sections, namely demographic information assessment, self-efficacy assessment, and occupational stress assessment before, two weeks, and one month after the educational intervention. the data were analyzed using spss software version 24.findings: in general, knowledge and self-efficacy increased in the intervention group after training, and changes in knowledge and self-efficacy were significantly different between the two groups during the study period (p<0.001). in the intervention group, occupational stress improved two weeks and one month after training, compared to the pre-training period, whereas in the control group, although the changes were significant, these changes manifested as an increase in stress intensity. there was a significant difference in occupational stress changes between the two groups during the study period (p<0.001), and the condition improved in the intervention group.discussion & conclusion: the results of this study suggested that virtual stress management education based on self-efficacy theory could increase knowledge levels and self-efficacy and improve occupational stress in healthcare workers.