اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی بر ناگویی هیجانی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر دورۀ اول متوسطه

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی بر ناگویی هیجانی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر دورۀ اول متوسطۀ شهر ایلام بود.مواد و روش‌‌ها: این پژوهش، نیمه‌آزمایشی از نوع طرح پیش‌‌آزمون و پس‌‌آزمون با گروه‌های‌‌ آزمایش و کنترل است. جامعۀ مطالعه‌شدۀ این پژوهش را همۀ دانش‌آموزان پسر دورۀ اول متوسطۀ شهر ایلام (سال تحصیلی 1397 1398) تشکیل می‌‌دادند که تعداد آنان 3750 نفر بود. بدین ترتیب، 5 منطقه از مدارس شهر ایلام انتخاب و در مرحلۀ بعد، از هر مدرسه تعدادی کلاس به‌صورت تصادفی انتخاب و بررسی شد. با توجه به الگوی کوکران، تعداد 348 نفر از آنان به شیوۀ نمونه‌‌گیری تصادفی خوشه‌‌ای، به‌‌عنوان نمونه انتخاب گردید. از این تعداد، 60 نفر از دانش‌‌آموزان که ناگویی هیجانی بالایی داشتند، به‌‌عنوان نمونۀ اصلی انتخاب شدند. پس از مشخص شدن جامعۀ پژوهش و انتخاب نمونه، محقق به مدارس مراجعه کرد و با هماهنگی مسئولین مدارس، جلسات درمانی آغاز گردید. در این پژوهش، از مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و پرسش‌نامۀ پیشرفت تحصیلی پکران استفاده شد. شیوۀ اجرای مداخله به این صورت بود که گروه آزمایش 8 جلسۀ60 دقیقه‌‌ای با روش ذهن‌‌آگاهی آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. کاباتزین و همکاران، محتوای مداخله را طراحی و نریمانی و همکاران آن را استفاده و تایید نموده‌اند.یافته‌‌های پژوهش: بر اساس یافته‌ها، f محاسبه‌شده برای پیشرفت تحصیلی 511/114 و برای ناگویی هیجانی 511/143 بود و تحلیل کوواریانس نشان داد، میان گروه‌‌های آزمایش و کنترل از لحاظ پس‌آزمون متغیرهای وابسته با کنترل پیش‌آزمون در سطح 0.0001>p، تفاوت معناداری وجود داشت.بحث و نتیجه‌‌گیری: به‌طورکلی، بر اساس نتایج به‌دست‌آمده نشان داده شد که ذهن‌آگاهی بر پیشرفت تحصیلی و ناگویی هیجانی دانش‌‌آموزان تاثیر مثبت دارد، به‌طوری‌که سبب افزایش پیشرفت تحصیلی و کاهش ناگویی هیجانی در دانش‌آموزان می‌شود.

Effectiveness of Mindfulness Training on EMotional Dysfunction and Academic Achievement of Junior Middle School Students

Introduction: This study aimed to investigate the effect of mindfulness on the alexithymia and academic achievement of male middle school students in Ilam, Iran. Materials Methods: This semiexperimental study was conducted based on a pretestposttest design using experimental and control groups. The study population included all junior male students of middle school (n=3750) in Ilam (the academic year 201819). Accordingly, five schools were selected from the districts in Ilam. In the next stage, some classes were selected and investigated randomly. According to the Cochran formula, 348 students were selected as samples using the cluster random sampling method. Of these, 60 students had high levels of alexithymia and were selected as the main sample. After the identification of the population and sample, the researcher referred to the schools and commenced the treatment sessions following the obtainment of the required permission. The Toronto Alexithymia Scale and the Pekrun Academic Achievement Questionnaire were used in this study. The experimental group received eight 60min training sessions using the mindfulness method. On the other hand, the control group received no training. The content of the intervention was designed by KabatZayn et al., and Narimani et al. used and approved the designed content. Findings: Based on the findings, the calculated F values for academic achievement and alexithymia were obtained at 114.511 and 143.511, respectively. Moreover, the covariance analysis showed a significant difference between experimental and control groups regarding the dependent variables (P<0001) after the posttest. Discussions Conclusions: Generally, based on the findings, it was shown that mindfulness has a positive effect on the academic achievement and alexithymia of the students. This leads to an increase in academic achievement and a decrease in alexithymia levels in students.