تاثیر تمرین هوازی بر سطوح کلیوی آپلین و نیتریک ‌‌اکسید بافت کلیۀ رت‌ های نر مواجه شده با نانو اکسید روی

مقدمه: نانوذرات به علت کوچک بودن اندازه‌شان، به‌راحتی در اندام‌های بدن تجمع می‌یابند؛ لذا با افزایش استفاده از نانوذرات، نگرانی دربارۀ آثار جانبی آن‌ها نیز بیشتر می‌شود؛ بنابراین، در مطالعۀ حاضر تاثیر تمرین هوازی بر سطوح کلیوی آپلین و نیتریک‌‌ اکسید (no) بافت کلیۀ رت‌های مواجه شده با نانواکسید روی بررسی شد.مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، 35 سر موش صحرایی ویستار نر با دامنۀ وزنی 150 170 گرم، به‌طور تصادفی به گروه‌های کنترل، سالین، نانواکسید روی، تمرین و تمرین + نانواکسید روی تقسیم شدند. نانواکسید روی (1 میلی‌گرم/کیلوگرم) به‌صورت داخل صفاقی پنج روز در هفته، به گروه‌های نانواکسید روی و تمرین + نانواکسید روی تزریق شد. برنامۀ تمرین ورزشی شامل 4 هفته دویدن فزاینده روی نوار گردان (با سرعت 15 تا 18 متر /دقیقه، 25 تا 44 دقیقه/روز و 5 جلسه/ هفته) بود. دو روز پس از آخرین مداخله‌ها، رت‌‌ها معدوم شدند. بافت کلیه جدا و سطوح آپلین، no و مالون‌‌دی‌‌آلدئید (mda) اندازه‌گیری شد و از آنالیز واریانس یک‌راهه برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده گشت (0.05>p).یافته‌های پژوهش: تیمار با نانواکسید روی، با افزایش معنا‌داری سطوح no و mda و کاهش سطوح کلیوی آپلین در مقایسه با گروه کنترل همراه بود. 4 هفته فعالیت ورزشی، به کاهش mda در گروه‌های تمرین و تمرین + نانواکسید روی و افزایش آپلین در گروه تمرین منجر شد؛ همچنین ورزش هوازی به افزایش no کلیوی در موش‌های سالم و کاهش سطوح آن در موش‌های تیمارشده با نانوذرات انجامید.بحث و نتیجه‌گیری: فعالیت ورزشی می‌تواند نقش محافظتی خود را در برابر آسیب کلیوی ناشی از نانواکسید روی، به‌واسطۀ کاهش استرس اکسایشی، افزایش آپلین و تعدیل سطوح no در بافت کلیه اعمال کند.

Effect of Aerobic Exercise on the Renal Apelin and Nitric Oxide Levels in Male Rats Exposed to Nano Zinc Oxide

Introduction: Nanoparticles accumulate easily in the organs of the body due to their small size. Therefore, an increase in the use of nanoparticles leads to more concerns about their side effects. Accordingly, the present study was conducted to investigate the effect of aerobic exercise on the renal Apelin and Nitric Oxide (NO) levels in male rats exposed to zinc oxide nanoparticles. Materials Methods: In this experimental study, 35 male Wistar rats with a weight range of 150170 g were randomly divided into five groups of seven animals per group. The groups included control, salin, zinc oxide nano, exercise, and exercise+zinc oxide nano. The zinc oxide nano (1mg/kg) was administered intraperitoneally 5 times/week to the exercise and exercise+zinc oxide nano groups. The exercise program consisted of progressive running on a treadmill (speed from 15 to 18 m/min, 25 to 44 min/day, five times per week for four weeks). The rats were euthanized two days after the last intervention. The kidney tissues were removed and homogenized to measure the levels of Apelin, NO, and Malondialdehyde (MDA). The data were analyzed through a oneway ANOVA test (P<0.05).Ethics code: 20821404942014/61395 Findings: The results indicated that the zinc oxide nano administration significantly increased renal MDA as well as NO and significantly decreased Apelin, compared to the control group. Moreover, the 4week exercise training was associated with a significant decrease in the renal MDA in exercise and exercise+zinc oxide nano groups and a significant increase in Apelin levels in the exercise group. Exercise also induced a significant increase in the tissue NO levels in the healthy rats; however, it reduced NO level in the kidney of rats exposed to zinc oxide nano. Discussions Conclusions: It seems that regular exercise can exert its protective role against zinc oxide nanoparticleinduced renal injury by reducing oxidative stress, increasing Apelin, and modifying NO levels in the kidney tissue.