بررسی تاثیرکاربرد لیزرکم توان بر ترمیم نقص استخوانی در موش‌های صحرایی ماده دیابتیک و استئوپوروتیک با استفاده از تکنیک real-time pcr

مقدمه: در مبتلایان به دیابت نوع یک تشکیل استخوان مختل شده و ریز ساختار استخوان تغییر می ‌کند. مهم ترین عارضه متابولیکی در دیابت، استئوپوروز بوده که با کاهش توده استخوانی و تخریب ساختار استخوان مشخص می‌‌‌ شود. هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر کاربرد لیزر کم توان در ترمیم نقص استخوانی در مدل تجربی دیابت و استئوپوروز می ‌باشد.مواد و روش ها: 30 سر موش صحرایی ماده چهار ماهه، نژاد ویستار با وزن 220190 گرم انتخاب و به طور تصادفی به شش گروه شامل 1: کنترل غیر دیابتی( co.)، 2: لیزر غیر دیابتی(l.)، 3: کنترل دیابتی(co.d.)، 4: لیزردیابتی(l.d.)، 5: آلندرونیت دیابتی(a.d.)، و 6: لیزر+آلندرونیت دیابتی(.l.a.d) تقسیم شدند. دیابت در گروه‌ های 3، 4، 5 و 6 القا شد. همه گروه ‌ها تحت عمل جراحی اوارکتومی‌ و نقص استخوانی جزئی قرار گرفتند. در گروه لیزر، لیزر کم توان(80 hz , j/cm2 5/1 nm, 890) به 3 نقطه در محل نقص تابانده ‌شد. بعد از یک ماه، استخوان ‌های تیبیا برداشت و realtime pcr انجام شد. داده‌ های گروه‌ ها با روش anova با سطح معنی ‌داری(p<0.05) مورد تحلیل آماری قرار گرفت.یافته‌ های پژوهش: تحلیل آماری tنشان داد که کاهش معنی ‌داری در دانسیته استخوان تیبیای موش ‌های دیابتیک استئوپوروتیک در مقایسه با گروه کنترل غیر دیابتی وجود دارد. تحلیل داده ‌های بیان ژن(anova, p<0.05) نشان داد که بین گروه لیزر+آلندرونیت دیابتی با سایر گروه ‌ها از نظر بیان ژن runx2 و osteocalcin اختلاف معنی‌ داری وجود دارد. بحث و نتیجه ‌گیری: با توجه به یافته‌ ها می ‌توان گفت که درمان ترکیبی لیزر و آلندرونیت باعث تسریع در ترمیم نقص استخوانی جزئی در مدل تجربی دیابتیک استئوپوروتیک می ‌شود.

Effect of Low-level Laser Therapy on Bone Defect Repair in Diabetic and Osteoporotic Rats using the Real-Time PCR Technique

Introduction: Bone formation is disturbed in type 1 diabetes followed by changes in the bone microstructure. The most important metabolic disorder in diabetes is osteoporosis, which is characterized by bone loss and bone structure degradation. This study aimed to determine the effect of lowpower laser on bone defect repair in the experimental model of diabetes and osteoporosis. Materials Methods: A total of 30 fourmonthold female Wistar rats weighing 190220 g were selected and randomly divided into six groups, including 1: nondiabetic control (Co.), 2: nondiabetic laser (L.), 3: diabetic control (Co.D.), 4: diabetic laser (L.D.), 5: diabetic alendronate (A.D.), and 6: diabetic laser + alendronate (L.A.D.). Diabetes was induced in groups 3, 4, 5, and 6. All groups underwent ovariectomy and partial bone defect. In the laser group, a lowlevel laser (890nm, 80 Hz, 1/5J / cm 2) was radiated to 3 points at the defect location. Tibia bones were collected, and Realtime PCR was performed after a month. The data were analyzed using ANOVA. A pvalue less than P<0.05 was considered statistically significant. Ethics code: 13237911139310397 Findings: The ttest showed a significant decrease in tibia bone density in diabetic and osteoporotic rats, compared to the nondiabetic control group. Moreover, analysis of gene expression data (ANOVA, P<0.05) revealed a significant difference between the group of diabetic laser + alendronate and other groups in terms of Runx2 gene expression and Osteocalcin. Discussions Conclusions: According to the findings, laser therapy combined with alendronate can accelerate the repair of partial bone defect in the experimental model of diabetes and osteoporosis.