ارتباط بین شاخص های ریوی با کیفیت زندگی و سلامت روان کارگران و نقش فعالیت بدنی بر آن ها(مطالعه موردی: کارخانه سیمان و کاشی یزد، 1398)

مقدمه: سیستم تنفسی یکی از مهم ترین دستگاه های بدن است که می تواند تحت تاثیر پیامدهای نامطلوب استنشاق ذرات معلق قرار گرفته و باعث به وجود آمدن اختلالات روانی، جسمی و شغلی گردد. با توجه به تاثیرات مثبت فعالیت بدنی بر سلامت جسم و روان، هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین شاخص های ریوی با کیفیت زندگی و سلامت روان کارگران و نقش فعالیت بدنی بر آن ها می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع موردشاهدی می باشد، 153 نفر از کارگران که شرایط حضور در مطالعه را داشتند، بر اساس روش نمونه گیری در دسترس در محل طب کار انتخاب شدند. از این تعداد، بر اساس پرسش نامه بک تعداد 93 نفر درگروه غیرفعال و 60 نفر در گروه فعال قرار گرفتند. برای تعیین ظرفیت های ریوی کارگران، آزمون عملکرد ریوی از دستگاه اسپیرومتری استفاده و از پرسش نامه سلامت عمومی و کیفیت زندگی ویر و شربورن استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss vol.23 استفاده شد.یافته های پژوهش: بر اساس نتایج به دست آمده، بین شاخص های ریوی با کیفیت زندگی در کارگران فعال ارتباط مستقیم(p=0.000) و با سلامت روان ارتباط معکوس وجود دارد(p=0.000). در کارگران غیرفعال بین شاخص های ریوی با کیفیت زندگی ارتباط مستقیم(به ترتیب p=0.0, 0.005, 0.000, 0.0007) و با سلامت روان به جزء vc ارتباط معکوس و معنی داری وجود دارد(به ترتیب p=0.0, 0.019, 0.037, 0.003). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد افزایش حجم ریه ها، باعث بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان می شود و نکته قابل تامل این که در کارگران فعال نسبت به کارگران غیر فعال این ارتباط قوی تر است.

Investigation of the Relationship of Pulmonary Indicators with Quality of Life and Mental Health of Workers and the Role of Physical Activity on These Indicators: A Case Study in Cement and Tile Factory, Yazd, Iran, during 2020

Introduction: The respiratory system is one of the most important parts of the body that can be affected by the adverse effects of inhaling suspended particles leading to mental and occupational disorders. Due to the positive effects of physical activity on physical and mental health, this study aimed to investigate the relationship of pulmonary indicators with the quality of life and mental health of workers. Moreover, it was attempted to evaluate the effect of physical activity on these indicators. Materials Methods: This casecontrol study was conducted on 153 workers who were selected based on the inclusion criteria from those who referred to TebeKar Laboratory, Mehriz, Iran, using the available sampling method. According to the Beck questionnaire, the participants were divided into two groups of inactive (n=93) and active (n=60). To determine workerschr('39') lung capacity, a lung function test was performed using Spirometry along with administering the General Health Questionnaire (1989) and Weir and Sherborne quality of life scale (1992). The data were analyzed in SPSS software (version 23) through Pearson correlation coefficients. A pvalue of le;0.05 was considered statistically significant. Ethics code: IR.PNU.REC.1398.116 Findings: There was a direct and significant relationship between lung indicators and workerschr('39') quality of life (P=0.000). Moreover, an inverse relationship was observed between these indicators and mental health (P=0.000). The results of the inactive group also showed that lung indicators correlated directly with the quality of life (P=0.007, 0.000, 0.000, and 0.005, respectively); however, it had a significant and inverse relationship with mental health, except for vital capacity VC (P= 0.019, 0.037, and 0.003, respectively). Discussions Conclusions: It seems that an increase in the volume of the lungs improves the quality of life and mental health. It is worth noting that this relationship is more significant among active workers, compared to the inactive group.