بررسی اثر بخشی برنامه ترخیص طراحی شده بر خودکارآمدی بیماران تعویض دریچه قلب

مقدمه: گنجانیدن برنامه ترخیص در برنامه مراقبتی بیماران پس از جراحی تعویض دریچه قلب ضرورت تدوام در امر مراقبت از آنان می باشد. لذا هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی برنامه ترخیص طراحی شده بر خودکارآمدی بیماران تعویض دریچه قلب می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که در سال 1395 انجام شد، 65 نفر از بیماران تعویض دریچه قلب بیمارستان شهید چمران اصفهان، به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برنامه ترخیص در گروه مداخله از زمان پذیرش بیمار شروع و تا یک ماه پس از ترخیص ادامه یافت که بر مبنای الگوی فرآیند پرستاری در پنج مرحله اجرا شد. مدت زمان بستری و هم چنین سطح خودکارآمدی بیماران قبل از مداخله، یک و سه ماه پس از ترخیص با استفاده از پرسش نامه معتبر خودکارآمدی سالیوان، در هر دو گروه بررسی و سپس داده ها با آزمون های کای دو، من ویتنی، تی مستقل و آنالیز واریانس و با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش: میانگین نمره خودکارآمدی در هر دو گروه به مرور زمان افزایش معنادار یافت(گروه مداخله 53.18 ±4.3 و گروه کنترل 32.9 ± 7.4)(p=0.001). در حالی که یک ماه و سه ماه پس از ترخیص در گروه مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود(p=0.001) و بر اساس آزمون تعقیبی lsdبیشترین اثر سه ماه پس از ترخیص بود.بحث و نتیجه گیری: برنامه ترخیص به عنوان یک روش ارائه مراقبت پیگیر سبب افزایش سطح خودکارآمدی بیماران می شود. لذا پیشنهاد می شود برنامه ترخیص به عنوان یک روش موثر جهت تداوم امر مراقبت در بیماران تعویض دریچه قلب به کار رود.

Effectiveness of a Proposed Discharge Plan on Self-Efficacy among Patients Underwent Cardiac Valve Replacement

Introduction: A discharge plan is required to be included in the care plan of patients who underwent cardiac valve replacement surgery. Therefore, this study aimed to determine the efficacy of a proposed discharge plan on the selfefficacy of patients with cardiac valve replacement. Materials Methods: This clinical trial study included 65 patients who underwent cardiac valve replacement at Shahid Chamran Hospital, Isfahan, Iran. The participants were then randomly assigned to intervention and control groups using a random allocation method. In the intervention group, the proposed discharge plan was implemented at the time of the patientschr('39') admission and continued one month after discharge based on a fivestage nursing process. The duration of hospitalization and the level of selfefficacy of patients before the intervention, one month, and three months after discharge in two groups were analyzed in SPSS software (version 22) [Mw1] through the Chisquare test, MannWhitney U test, independent ttest, and analysis of variance. Ethics code: IR.Skums.REC.1395.80. Clinical Trial Code: IRCT2016092312452N4 Findings: The mean score of selfefficacy increased significantly over time in the intervention (53.18 ±4.3) and control groups (32.9 ±7.4) (P=0.001). However, the intervention group obtained significantly higher selfefficacy scores after one and three months postdischarge, compared to the control group (P=0.001). Furthermore, according to the Least Significant Difference test, the most significant level of effect was after three months postdischarge. Discussion Conclusions: The discharge plan as a method of providing ongoing care increases the level of selfefficacy of patients. Therefore, it is recommended that the discharge plan be used as an effective way to provide patients who underwent cardiac valve replacement with ongoing care. [Mw1]Please mention the version