مقایسه تاثیر تمرینات ثبات‌ دهنده و کنترل آگاهانه بر متغیرهای منتخب وضعیتی، درد و قدرت عضلات در افراد دارای حرکت پریشی کتف

مقدمه: جهت گیری و حرکت کتف می‌ تواند بر روی عملکرد شانه تاثیرگذار باشد. تغییر در راستای کتف و حرکت در ناحیه شانه، عاملی بالقوه در تغییر زنجیره حرکتی بدن می ‌باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه بین تمرینات ثبات دهنده کتف و کنترل آگاهانه بر روی درد، متغیرهای وضعیتی و قدرت عضلات منتخب در افراد دارای حرکت پریشی کتف می‌ باشد.مواد و روش ‌ها: این مطالعه مقطعی به صورت آزمایشی بر روی 44 زن دارای حرکت پریشی کتف(الگوی برجستگی زاویه تحتانی و لبه داخلی) دارای میانگین سن 1.94 ±26.00 سال، قد 4.12 ±165.70 سانتی ‌متر و وزن 3.31 ±55.10 کیلوگرم که به صورت هدفمند به شیوه انتصاب تصادفی به سه گروه تمرین کنترل آگاهانه(1)(15=n)، ثبات دهنده(2)(15=n) و کنترل(14=n) تقسیم شدند. برای تعیین قدرت ایزومتریک عضلات منتخب کتف از دستگاه داینامومتر دستی، میزان درد از شاخص بصری درد، میزان زاویه سر به جلو از گونیامتر و شاخص طول عضله سینه ‌ای کوچک از خط ‌کش استفاده شد. گروه تجربی، پروتکل اصلاحی درمانی متشکل از تمرینات ثبات دهنده و کنترل آگاهانه را به مدت 6 هفته و هفته‌ ای 3 روز اجرا کردند. یافته ‌های پژوهش: تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که میزان سر به جلو(p2=0.03, p1=0.02) و درد(p2=0.03, p1=0.04) در گروه‌ های تجربی به طور معناداری کاهش یافت. هم چنین قدرت عضلات دندانه ‌ای قدامی در گروه کنترل آگاهانه(p1=0.05)، ذوزنقه ‌ای تحتانی در هر دو گروه(p2=0.01, p1=0.00)، ذوزنقه ‌ای میانی در گروه ثبات دهنده(p2=0.05)، فوق خاری در گروه کنترل آگاهانه(p2=0.04) و انعطاف پذیری عضله سینه ‌ای کوچک در هر دو گروه(p2=0.00, p1=0.00) به طور معناداری افزایش یافت، اما این افزایش در قدرت عضلات دندانه ای قدامی در گروه ثبات دهنده(p2=0.08)، ذوزنقه‌ ای میانی در گروه کنترل آگاهانه(p1=0.12)، فوق خاری در گروه ثبات دهنده(p2=0.07) و تحت خاری در هر دو گروه(p2=0.93, p1=0.14) کتف تفاوت معناداری مشاهده نشد. هم چنین در گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده نگردید. تفاوت معنی ‌داری بین دو گروه تجربی در کل متغیرهای اندازه‌ گیری شده وجود نداشت. یافته ‌های تحقیق نشان داد که شرکت در مداخلات به مدت شش هفته موجب کاهش درد، بهبود قدرت در عضلات منتخب کتف و متغیرهای وضعیتی می ‌شود. می ‌توان اذعان داشت که برنامه تمرینات ثبات دهنده و کنترل آگاهانه موجب بهبود جهت دهی و حرکت کتف در افراد دارای حرکت پریشی کتف می ‌شود.بحث و نتیجه‌ گیری: یافته ‌های این تحقیق از تاثیرگذاری تمرین درمانی به عنوان ابزاری ایمن برای بهبود کنترل ناتوانی وضعیتی حمایت کرده و پیشنهاد می ‌شود که تمرینات ثبات دهنده و کنترل آگاهانه به همراه دیگر پروتکل‌ های تمرینی کمربند شانه استفاده گردد.

Comparison of the Effect of Scapular Stabilization and Conscious Control Training on Postural Variables, Pain, and Selected Muscle Strength in Patients with Scapular Dyskinesia

Introduction: Scapular orientation and movements can affect the function of the shoulder. Changes in scapular alignment or movement in shoulder regions have the potential to alter the kinetic chain of the body. Therefore, this study aimed at comparing scapular stabilization and conscious control training on postural variables, pain, and selected muscle strength in patients with scapular dyskinesia. Materials Methods: A crosssectional study was conducted on 44 female subjects who suffered from scapula dyskinesia (inferior angle and medial border prominent pattern). The mean age, height, and weight of the subjects were 26 ±1.94, 165.7 ±4.12 cm, and 55.1 ±3.31 kg, respectively. The participants were selected purposefully and randomly assigned into stabilization (n=15), conscious control training (n=15) and control groups (n=14). A handheld dynamometer, visual analogue scale, a goniometer, and a ruler were utilized in order to determine the isometric strength of selected scapular muscles, the amount of pain, the amount of forward head angle, and the length of pectoralis minor index, respectively. The experimental groups were subjected to scapular stabilization and conscious control training three days weekly for six weeks. Findings: The results showed that the amount of forward head inclination (P1=0.02, P2=0.03) and pain (P1=0.03, P2=0.04) decreased significantly in experimental groups. In addition, the strength of serratus anterior muscles (P1=0.05) and supraspinatus (P1=0.04) increased significantly in conscious control training group. There was also an increase in the strength of lower ‌‌‌trapezius (P1=0.00, P2=0.01) and flexibility of pectoralis minor muscle in both groups (P1=0.00, P2=0.00) as well as middle trapezius in stabilization group (P2=0.05). However, there was no increase in the strength of serratus anterior muscles (P2=0.08), and supraspinatus (P2=0.07) in stabilization group, middle trapezius in conscious control group (P1=0.12), and infraspinatus in both groups (P1=0.14, P2=0.93). Furthermore, no significant differences were observed between the two experimental groups regarding the variables under study. The results of the study showed that six weeks of interventions may result in the reduction of pain, improvement of selected scapular muscle strength and postural variables. It can be said that the stabilization and conscious control trainings improve the direction and movement of the scapula in people with scapular dyskinesia. Discussion Conclusions: According to the results, the effect of exercise therapy is confirmed as a safe technique for the improvement of postural disabilities. Therefore, it is suggested that stabilization and conscious control trainings be used with other general shoulder exercise protocols.