بررسی نتایج رادیوگرافیک درمان شکستگی های ناپایدار دیستال رادیوس با روش سه پین کراس در مقایسه با 4 پین ترانس رادیواولنار

مقدمه: شکستگی دیستال رادیوس یکی از شایع ترین انواع شکستگی ‌ها در تمامی سنین می ‌باشد. بیشترین عوارض مرتبط با شکستگی داخل مفصلی است. یکی از روش‌ های اصلی در درمان این شکستگی جااندازی بسته و پین ‌گذاری از طریق پوست است. این مطالعه کارآزمایی بالینی با هدف مقایسه عوارض و پیامدهای درمان با استفاده از این دو روش جااندازی بسته و پین ‌گذاری از طریق پوست در بیماران با شکستگی ناپایدار دیستال رادیوس طراحی گردیده است.مواد و روش ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی آینده نگر بیماران 6518 سال با شکستگی بسته و داخل مفصلی دیستال رادیوس که از فاصله بهار 94 تا تابستان 95 به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی شهر بابل مراجعه کرده اند و نیاز به فیکس کردن جراحی داشتند، وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی بر اساس نوع شکستگی، سن و جنس به دو گروه 25 نفری تقسیم شدند. در گروه اول بیماران تحت جراحی با 4 پین ترانس رادیواولنار و گروه دوم تحت درمان با 3 پین کراس قرار گرفتند. طول و زاویه رادیال، چرخش ولار و واریانس اولنا در دوره بعد از جراحی، هفته 6، 12 و 24 بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته های پژوهش: تغییرات رادیوگرافیک بین دو گروه هیچ اختلاف معناداری را نشان نداد. در زمینه عوارض دو جراحی ارتباط معناداری بین متغیرهای مورد بررسی یافت نشد.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده روش درمانی 4 پین ترانس رادیواولنار و سه پین کراس از نظر معیارهای رادیولوژیک و عوارض جراحی هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند.

Comparison of Three Cross Pin with 4 Pin Trans Radioulnar Methods in the Treatment of Unstable Distal Radius Fractures using Radiographic Results

Introduction: Distal radius fracture is one of the most common traumatic injuries of all ages. The majority of the complications are related to intraarticular fracture. Among the main treatments, one can name closed reduction and percutaneous pin fixation. The present study aimed to compare the complications and outcomes of using these treatments in patients with unstable distal radius fractures. Materials Methods: This prospective randomized clinical trial was conducted on patients between the ages of 18 and 65 with closed and intraarticular fractures of the distal radius who referred to Shahid Beheshti Hospital, Babol, Iran, during spring 2014 and summer 2015. It should be noted that the patients were candidates for fixation surgery, and they were randomly assigned into two groups (n=25) based on the type of fracture, age, and gender. Subsequently, group 1 underwent surgery using 4 pin Trans radioulnar and group 2 was treated with a three cross pin method. The radial length and inclination,Volar tilt, and Ulnar Variance were determined and compared after surgery and at 6, 12, and 24 weeks postsurgery. Ethics code: MUBABOL.HRI.REC.1394.125. Clinical Trial: IRCT2016112727797N1. Findings: There was no significant difference between the two groups regarding radiographic changes. Moreover, no significant difference was observed between the studied variables in terms of surgery complications. Discussion Conclusions: This study showed no difference between the treatment methods (i.e., three cross pin and 4 pin transradioulnar) regarding radiographic criteria and surgery complications.