تعیین ترکیبات شیمیایی و اثر ضدباکتریایی اسانس اسطوخودوس فلس ‌دار بر تعدادی از میکروارگانیسم ‌های بیماری ‌زا در شرایط برون‌ تنی

مقدمه: گیاه اسطو خودوس جزء پر مصرف‌ ترین گیاهان دارویی در ایران می ‌باشد که از گذشته تاکنون در طب سنتی مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از این پژوهش تعیین ترکیبات شیمیایی و فعالیت ضدباکتریایی اسانس اسطوخودوس فلس‌ دار(گونه انحصاری ایران) بود. مواد و روش ها: در این پژوهش، ترکیبات شیمیایی اسانس اسطوخودوس فلس‌ دار توسط کروماتوگرافی گازی تعیین شد. هاله عدم رشد میکروبی اسانس اسطوخودوس فلس ‌دار برای باکتری ‌های سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس و اشرشیاکلی در چهار غلظت 12.5، 25، 50 و 100 میلی ‌گرم بر میلی ‌لیتر به روش های انتشار دیسک و انتشار چاهک تعیین شد. از آنتی‌‌‌ بیوتیک‌ های رایج درمانی شامل آمپی ‌سیلین، انتروفلوکساسین، جنتامایسین و کانامایسین جهت مقایسه با هاله عدم رشد میکروبی استفاده شد. حداقل غلظت بازدارندگی(رقیق سازی در مایع) و حداقل غلظت کشندگی برای میکروارگانیسم های مذکور تعیین گردید. یافته ‌های پژوهش: در مجموع 99.41 درصد از ترکیبات موجود در اسانس توسط کروماتوگرافی گازی مشخص گردید. linalool با 43.3 درصد دارای بیشترین مقدار در میان ترکیبات شناسایی شده بود. حساس‌ ترین و مقاوم‌ ترین باکتری ‌ها نسبت به اسانس اسطوخودوس فلس ‌دار به ترتیب، استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا با قطر بازدارندگی 0.40 ±30.70 و 0.68 ±10.10 میلی‌ متر در در غلظت 100 میلی ‌گرم بر میلی‌ لیتر بود. حداقل غلظت بازدارندگی برای باکتری ‌های سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس و اشرشیاکلی به ترتیب برابر با 32، 8، 16 و16 میلی‌ گرم بر میلی ‌لیتر بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اسانس اسطوخودوس فلس‌ دار دارای اثر ضد میکروبی قابل قبولی بر میکروارگانیسم های بیماری زا داشت. در این میان، اثر ضدباکتریایی اسانس بر باکتری های گرم مثبت بیشتر از باکتری های گرم منفی بود. در هر حال، به منظور کاربرد بالینی اسانس اسطوخودوس فلس ‌دار، انجام آزمون های تکمیلی پیشنهاد می گردد.

Invitro Determination of Chemical Compounds and Antibacterial Activity of Lavandula Essential oil against some Pathogenic Microorganisms

Introduction: The lavender is one of the most widely used medicinal plants in Iran, which has been used in traditional medicine since the past. This study aimed to identify the chemical compounds and antibacterial activity of Lavandula sublepidota essential oil which is an endemic species in Iran. Materials Methods: In this study, chemical compounds of Lavandula sublepidota essential oil were identified using gas chromatography. The inhibition zone diameter of the Lavandula sublepidota essential oil on Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus, Bacillus cereus, and Escherichia coli was identified on a concentration of 12.5, 25, 50, and 100 mg/ml, respectively, by disk and well diffusion methods. Common antibiotics, including Ampicillin, Enrofloxacin, Gentamicin, and Kanamycin were used to compare the microbial inhibition zone diameters. Moreover, minimum inhibitory concentration (MIC) (diluted in liquid) and minimum bactericidal concentration of the aforementioned microorganisms were determined in this study. Findings: In total, 99.41% of the essential oil compounds were identified using gas chromatography. Linalool was found to be the most abundant among the identified compounds (43.3%). The most sensitive and resistant bacteria to Lavandula sublepidota essential oil were S. aureus and P. aeruginosa with inhibition zone diameter of 30.70 ±0.40 and 10.10 ±0.68 in a concentration of 100 mg/ml, respectively. Moreover, the MICs of P. aeruginosa, S. aureus, B. cereus, and E. coli were estimated at 32, 8, 16, and 16 mg/ml, respectively. Discussion Conclusions: The results of this study revealed that Lavandula sublepidota essential oil has an acceptable antibacterial activity against the pathogenic microorganisms. However, grampositive bacteria obtained higher antimicrobial activity of the essential oil, compared to gramnegative bacteria. It is recommended that further studies be conducted to investigate the clinical application of Lavandula sublepidota essential oil.