بررسی اثر سولفات‌روی بر شاخص ‌های استرس اکسیداتیو بافت تخمدان موش‌ های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه: دیابت قندی موجب افزایش استرس اکسیداتیو و کاهش فعالیت سیستم آنتی اکسیدانی می شود. با توجه به اهمیت تشدید استرس اکسیداتیو در بروز اختلالات ناباروری و آسیب تخمدان در بیماری دیابت، این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات تجویز سولفات روی بر شاخص های استرس اکسیداتیو بافت تخمدان موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی 24 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار با وزن تقریبی 150120 گرم انجام شد. موش ها به چهار گروه: کنترل سالم، کنترل دیابتی و دو گروه دیابتی تحت تیمار با سولفات روی(15 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. سولفات روی یک هفته بعد از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت 28 روز(از طریق گاواژ، روزانه) تجویز شد. در پایان آزمایش، وزن بدن و قند خون حیوانات اندازه گیری و با میزان وزن و قند خون اندازه گیری شده در هفته قبل از بررسی مقایسه گردید. هم چنین سطح مالون دی آلدهید(mda)، فعالیت آنزیم کاتالاز(cat) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(tac) به عنوان شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت تخمدان اندازه گیری شد. در پایان داده های گروه ها با نرم افزار spss و آزمون های anova و tukey rsquo;s تجزیه و تحلیل شدند.یافته های پژوهش: هیپرگلیسمی مزمن کنترل نشده(گلوکز خون بالای mg/dl 300) سطح mda حیوانات دیابتی را در مقایسه با حیوانات سالم به طور معنی داری افزایش داد(p<0.05). هم چنین هیپرگلیسمی موجب کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز و سطح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (tac) حیوانات دیابتی گردید(p<0.05). تجویز سولفات روی با افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز، سطح mda بافت تخمدان حیوانات دیابتی را در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش داد ولی نتوانست بر میزان tac به صورت معنی داری موثر باشد.بحث و نتیجه گیری: تجویز 4 هفته ای سولفات روی به صورت وابسته به دز موجب کاهش اثرات اکسیداتیو در بافت تخمدان موش های دیابتی گردید.