بررسی میزان بیان Mir-20a و Mir-204 موثر بر اتوفاژی در سرطان سلول‌های غیر‌کوچک ریه

مقدمه: سرطان سلول های غیرکوچک ریه(nsclc) شایع ترین نوع سرطان ریه و کشنده ترین سرطان در سراسر جهان می باشد. این بیماری اغلب در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شود. یکی از مکانیسم های سیستم ایمنی برای مقابله با سلول های سرطانی ریه، اتوفاژی می باشد. اتوفاژی یک فرآیند کاتابولیکی حفاظت شده است که طی آن پروتئین ها و اندامک ها از طریق لیزوزوم حذف می شوند. microrna ها، rna های کوچک 2219 نوکلئوتیدی بوده که به عنوان عوامل تنظیمی مهم در سلول، می توانند به عنوان انکوژن یا سرکوبگر تومور در ایجاد سرطان ریه نقش داشته باشند. نقش mirna ها در پیشرفت سرطان ریه با تنظیم ژن های چندین پروتئین عملکردی مسیر اتوفاژی حائز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان mir2045p و mir20a موثر بر مسیر اتوفاژی در سرطان سلول های غیر کوچک ریه می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه میزان بیان mir20a و mir2045p توسط تکنیک realtime pcr کمی در 30 بیمار مبتلا به سرطان سلول های غیرکوچک ریه بررسی گردید. ابتدا استخراج rna از بافت های توموری و نرمال انجام شد، پس از طراحی پرایمر اختصاصی برای rna مرجع و mirna های مورد مطالعه، سنتز cdna با استفاده از پرایمرهای ساقه حلقه(stemloop) اختصاصی mir20a و mir2045p انجام شد و نتایج آن با روش 2∆∆ct آنالیز شد.یافته های پژوهش: بر اساس آنالیز نتایج حاصل از qrtpcr مشخص گردید که در نمونه های بافت توموری میزان بیان mir20a در بیماران مبتلا به nsclc، در مقایسه با بافت نرمال افزایش بیان و mir2045p کاهش بیان نشان می دهد.بحث و نتیجه گیری: این تغییرات میزان بیان، mir20a را به عنوان انکوژن و mir2045p را به عنوان سرکوبگر تومور مطرح می کند. بنا بر این اندازه گیری سطح بیان mirna های مورد مطالعه می تواند بیومارکری جهت تشخیص و پیشرفت سرطان ریه سلول های غیرکوچک و هم چنین زمینه ای برای درمان هدفمند این سرطان باشد.