اثر محافظتی ژل رویال بر روی هیستومورفومتری بافت بیضه و روند اسپرماتوژنز در موش‌های صحرایی نر مواجه شده با تنش حرارتی

مقدمه: هایپرترمی اسکروتومی به عنوان عامل ناباروری جنس نر شناخته شده است. تنش حرارتی در بیضه حتی برای یک دوره کوتاه می تواند باعث تخریب بافت بیضه و بروز اختلالات در روند اسپرماتوژنز شود. این مطالعه به منظور بررسی اثرات محفاظتی ژل رویال بر روی آسیب بیضه و اسپرماتوژنز پس از القاء تنش حرارتی در موش های صحرایی نر انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 48 رت نر به طور تصادفی به 8 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه 1: شاهد، گروه 2: ژل رویال(100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی)، گروه های 3، 4 و 5 به ترتیب تحت تنش حرارتی در دماهای 43، 39 و 37 درجه سانتی گراد به مدت 20 دقیقه در روز و گروه های 6، 7 و 8 به ترتیب تحت تنش حرارتی در دماهای 43، 39 و 37 درجه سانتی گراد به مدت 20 دقیقه در روز به همراه ژل رویال به میزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی روزانه دریافت کردند. تنش حرارتی به واسطه غوطه ورسازی اسکروتوم رت ها در حمام آب القاء گردید. پس از 48 روز، موش ها آسان کشی و بیضه های چپ جدا و تثبیت شدند. مقاطع بافتی 5 میکرومتری بیضه تهیه و با میکروسکوپ نوری مطالعه شدند. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که قطر و ارتفاع اپی تلیوم زایای لوله های اسپرم ساز، ضخامت غشای پایه، تعداد سلول های اسپرماتوژنیک و سرتولی و وزن بیضه به میزان قابل توجهی(p<0.05) در گروه های تحت تنش حرارتی نسبت به گروه های شاهد و گروه ژل رویال کاهش یافت. تجویز هم زمان ژل رویال به غیر از گروه تنش حرارتی 43 درجه سانتی گراد+ژل رویال، فراسنجه های فوق را در تمام حیوانات مواجه شده با تنش حرارتی به شکل قابل ملاحظه ای(p<0.05) بهبود بخشید. بحث و نتیجه گیری: تجویز ژل رویال می تواند از تغییرات بافتی بیضه و کاهش تعداد سلول های اسپرماتوژنیک در شرایط تنش حرارتی بیضه محافظت کند.