تعدیل استرس اکسیداتیو هیپوکامپ ناشی از 17-بتا استرادیول در مدل مالتیپل اسکلروزیس القا شده با اتیدیوم بروماید در موش صحرائی نر بالغ

مقدمه: بیماری مالتیپل اسکلروزیس(ms) نوعی بیماری سیستم عصبی مرکزی است که در آن میلین رشته های عصبی تخریب می شوند. استرس اکسیداتیو به عنوان یکی از عوامل دخیل در پاتوژنز بیماری ms شناخته شده است، خاصیت آنتی اکسیدانی 17بتا استرادیول نیز کاملاً مشخص است. از این رو در این پژوهش اثر 17 بتا استرادیول بر پارامترهای استرس اکسیداتیو در مدل تجربی ms مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: چهل و نه سر موش صحرائی نر نژاد ویستار پس از کانول گذاری در ناحیه ca1 هیپوکامپ به طور تصادفی به هفت گروه هفت تایی تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه شاهد، گروه ms، گروه های دریافت کننده استرادیول، گروه های ms+استرادیول. ms با تزریق داخل هیپوکامپی اتیدیوم بروماید القاء می شود و استرادیول بنزوات به صورت پیش تیمار و به مدت 5 روز تزریق گردید. بیست و چهار ساعت پس از اتمام دوره آزمایش، میزان پارامترهای استرس اکسیداتیو در این ناحیه با سنجش mda، محتوای گلوتاتیون و آنزیم های آنتی اکسیدانی(گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتازو کاتالاز) مشخص شد. یافته های پژوهش: ریز تزریق سم اتیدیوم بروماید موجب افزایش معنی دار ظرفیت اکسیدانی و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی شد(p<0.05). پیش تیمار 17بتا استرادیول از افزایش ظرفیت اکسیدانی و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی نشات گرفته از اتیدیوم بروماید به طور معنی دار ممانعت کرد(p<0.05).بحث و نتیجه گیری: 17بتا استرادیول به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی احتمالاً از طریق حذف گونه های فعال اکسیژن و پاکسازی بافت از رادیکال های آزاد، از افزایش شاخص های استرس اکسیداتیو در مدل تجربی ms جلوگیری می کند.