بررسی میزان آمادگی بیمارستان های دولتی استان ایلام در مواجهه با بحران های طبیعی

مقدمه: بحران ها معمولاً به طور غیر منتظره ظاهر می شوند و مجموعه ای از تبعات پنهان و آشکار را به دنبال دارند از این رو مدیران همواره باید آماده باشند تا با آن ها به نحو مناسبی برخورد کنند. توان اداره کردن بحران ها، یکی از عناصر اصلی موفقیت بیمارستان های دولتی و توسعه آن ها است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان آمادگی بیمارستان های دولتی استان ایلام در مواجهه با بحران های طبیعی مانند سیل و زلزله انجام شده است.مواد و روش ها: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفیتحلیلی است. جامعه آماری آن شامل کلیه کارکنان 9 بیمارستان دولتی استان به تعداد 1968 نفر است که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 321 نفر حجم نمونه انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته مشتمل بر 53 سوال بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و pls استفاده شد.یافته های پژوهش: نتایج پژوهش بیانگر این است که بیمارستان های دولتی استان ایلام در بعد آمادگی نگرشی و دانشی با میانگین 2.86، بعد آمادگی بستر فیزیکی 3.03، بعد آمادگی ارتباطی و سرمایه اجتماعی 2.97 و بعد آمادگی عملیاتی 3.11 و آمادگی کل نیز 2.87 بوده اند که با انجام آزمون t یکطرفه میزان آماره آزمون برای این متغیرها به ترتیب 1.47 برای بعد آمادگی نگرشی و دانشی، 1.98 برای بعد آمادگی بستر فیزیکی، 1.46 برای بعد آمادگی ارتباطی و سرمایه اجتماعی، 2.44 برای بعد آمادگی عملیاتی و 1.63 برای آمادگی کل می باشد. این نتایج نشان می دهد که میزان امادگی بیمارستان ها در بعد بستر فیزیکی و بعد آمادگی عملیاتی بالاتر از میانگین و میزان آمادگی در بعد آمادگی نگرشی و دانشی، بعد آمادگی ارتباطی و سرمایه اجتماعی و نیز آمادگی کل کمتر از میانگین یعنی عدد 3 است.بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل از تحلیل داده ها نتیجه گیری می شود که بیمارستان های دولتی استان ایلام از نظر بعد آمادگی نگرشی و دانشی فاقد آمادگی کافی در مقابل بحران ها هستند. از نظر بعد آمادگی عملیاتی در سطح قابل قبولی هستند. از جنبه آمادگی ارتباطی و سرمایه اجتماعی کمتر از سطح مطلوب و از نظر بستر فیزیکی تقریباً مناسب هستند. بر اساس یافته های پژوهش به مدیران این بیمارستان ها پیشنهاد می شود که که در ایجاد و تقویت این شاخص ها تلاش کنند و در این راستا برای بهبود فضای فیزیکی و عملیاتی، توسعه ارتباطات و سرمایه اجتماعی نیز در حفظ و افزایش آمادگی نگرشی و دانشی، باید دانش مورد نیاز گسترش دهند.