تاثیر عصاره آبی زنجبیل(zingiber officinale) بر میزان آنزیم های کبدی، پارامترهای بیوشیمیایی و تغییرات بافتی در موش صحرایی نر نژاد ویستار به دنبال دریافت استرپتوزوتوسین

مقدمه :دیابت باعث افزایش میزان آنزیم های کبدی در پلاسما و نشت این آنزیم ها از سیتوزول کبد به درون گردش خون می گردد. در این تحقیق، تاثیر عصاره آبی زنجبیل(zingiber officinale) بر میزان آنزیم های کبدی، پارامترهای بیوشیمیایی و تغییرات بافتی در موش های صحرایی نر به دنبال القای استرپتوزوتوسین مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: حیوانات مورد آزمایش 42 موش صحرایی بود که به 6 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل که هیچ تیمار دارویی دریافت نکرد، گروه شاهد دیابتی که حیوانات این گروه mg/kg70 استرپتوزوتوسین یک بار به صورت درون صفاقی در ابتدای دوره 2 ماهه آزمایش دریافت کردند، گروه تجربی 1 و 2 که حیوانات این گروه به ترتیب 500 و mg/kg250 عصاره آبی زنجبیل روزانه به طور دهانی طی 2 ماه دریافت کردند، گروه تجربی 3 و 4 که حیوانات این گروه ابتدا mg/kg 70 استرپتوزوتوسین دریافت نموده و سپس طی یک دوره دو ماهه روزانه به ترتیب 500 و mg/kg 250 عصاره آبی زنجبیل دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین تزریق، نمونه های خونی تهیه و برای اندازه گیری سطح سرمی آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز(ast)، آلانین آمینو ترانسفراز(alt)، آلکالین فسفاتاز(alp) و سطوح سرمی آلبومین، پروتئین توتال تست شدند. مطالعات بافتی کبد با استفاده رنگ آمیزی هماتوکسیلینائوزین انجام شد. یافته های پژوهش: میزان آنزیم های ast، alt و alk در گروه شاهد دیابتی(دریافت کننده mg/kg 70 استرپتوزوتوسین) و آنزیم ast در گروه تجربی 2 (دریافت کننده mg/kg 500 عصاره آبی زنجبیل به تنهایی) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار در سطح p<0.05 نشان داد. برخلاف آن، میزان آنزیم های alt و alp در گروه تجربی 1 (دریافت کننده mg/kg 250 عصاره آبی زنجبیل به تنهایی) نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار در سطح p<0.05نشان داد. غلظت سرمی پروتئین توتال و آلبومین در گروه تجربی 2(دریافت کننده mg/kg 500 عصاره آبی زنجبیل) در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی دار در سطح p<0.05 نشان داد. نتایج آماری نشان می دهد. میزان آنزیم های ast،alt و alp در گروه های تجربی 3 و 4(دریافت کننده 250 و mg/kg 500 عصاره آبی زنجبیل و استرپتوزوتوسین) نسبت به گروه شاهد دیابتی کاهش معنی دار در سطح p<0.05 نشان داد. هم چنین غلظت پروتئین توتال در گروه تجربی 3 (دریافت کننده mg/kg 250 عصاره آبی زنجبیل و استرپتوزوتوسین) نسبت به گروه شاهد دیابتی نیز در سطح p<0.05 افزایش معنی دار نشان داد. از نظر بافت شناسی، در گروه دریافت کننده استرپتوزوتوسین نکروز سلولی، التهاب سلولی، تجمع واکوئل چربی، از هم پاشیدگی در فضای پورتال و تشکیل فضاهای زیاد بین سلول ها نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. در حالی که در گروه های دریافت کننده استرپتوزوتوسین همراه با مقدار mg/kg 500 عصاره نسبت به گروه دریافت کننده استرپتوزوتوسین، علائم کاهش یافت. بحث و نتیجه گیری: عصاره آبی زنجبیل به دلیل وجود ترکیباتی از قبیل جینجرول، شوآگل و آنتوسیانین ها احتمالاً در کاهش سمیت ناشی از استرپتوزوتوسین و بهبود سطوح آنزیم های کبدی نقش دارند