مقایسه شیوع جهش های ژنتیکی در ژن های Apc و P53در پولپ های آدنومایی کولون از نوع دیسپلازی خفیف با نوع شدید

زمینه و هدف: پولیپ های کولورکتال از شایع ترین ضایعاتی است که آسیب شناسان با آن مواجه می شوند. در آمریکا، کولونوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی برای همه بیماران بالای 40 سال پیشنهاد می شود. پیشرفت ضایعات آدنوماتوس به سرطان بدخیم معروف به توالی آدنوم - کارسینوم (adenoma-carcinoma sequence) است. معمولا همه بدخیمی های کولورکتال تغییرات ژنتیکی را از خود نشان می دهند. در این این تغییرات ژنتیکی، موتاسیون ژن های سرکوب کننده تومور p53 , apc مهم ترین آنها می باشند. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای شیوع موتاسیون های جهش های ژنتیکی در ژن های p53 , apc در پولیپ های آدنومایی کولون از نوع دیسپلازی خفیف با نوع شدید بوده است. روش بررسی: مطالعه انجام شده از نوع مقطعی(cross sectional) بود، 60 مورد پولیپ های آدنوماتوس کولون که 30 مورد آن ها از نوع درجه پایین و 30 مورد دیگر از نوع درجه بالا بودند، در این تحقیق بررسی شدند. این مطالعه با مراجعه به فایل های آسیب شناسی موجود در بیمارستان های مهر، حضرت رسول و شهدای هفتم تیر و بررسی بلوک های پارافینه و بررسی از نظر بروز موتاسیون های p53 , apc بین آن ها با روش pcr انجام شد. سپس نتایج با آزمون های آماری کای دو t- test , (chi-square) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: بروز موتاسیون apc در پولیپ های درجه پایین و درجه بالا به ترتیب در 7/36 و 63 درصد دیده شد(p<0/05) . بروز موتاسیون در p53 در پولیپ های درجه پایین و بالا به ترتیب در 10 درصد، 43 درصد موارد دیده شد(p<0/05). در هر دو مورد، اختلاف معنی داری مشاهده شد. متوسط سنی 2/62 سال و متوسط اندازه پولیپ ها 6/15 میلی متر بود. رابطه ای مستقیم بین اندازه پولیپ ها و جهش های apc وجود داشتp<0/05)) ولی این رابطه با جهش های p53 دیده نشد. نتیجه گیری: تشخیص زودهنگام پولیپ های آدنوماتوس کولون و برداشتن به وسیله کولونوسکوپی، می تواند از ایجاد تومورهای بدخیم جلوگیری کند و سبب کاهش گرفتاری و مرگ و میر شود.