بررسی ارتباط MHC-I و ICAM-I در بیماران مبتلا به سرطان پستان و مقایسه ان با موارد هیپرپلازی خوش خیم پستان در زنان 65-35 ساله به روش ایمیونوفلورسانس

زمینه و هدف: مولکول های mhc کلاس یک ( کمپلکس اصلی سازگار نسجی)‌و icam-i (‌مولکول های چسبان داخل سلولی) نقش اساسی در بروز پاسخ های ایمنی دارند. طی مطالعات انجام شده مشخص شده است که میزان بروز این مولکول ها باعث تغییر و یا پیشرفت سلول های سرطانی از جمله سرطان های کلیه و پروستات می گردد و به طور قابل توجهی با تومورزایی پیشرفت تومور و در نهایت متاستاز سلول های سرطانی ارتباط دارد. هدف از این مطالعه بر اساس این فرضیه است که احتمالا کاهش یا عدم بروز آنتی ژن های سطحی mhc کلاس یک و مولکول های محرک icam-i روی سلول های سرطانی پستان مسئول پیشرفت یا متاستاز سرطان پستان می باشد. روش بررسی: بیست و پنج نمونه از بافت سرطان پستان و بیست و پنج نمونه از بافت تومور خوش خیم بیماران مبتلا در محدوده سنی 65-35 ساله جهت مطالعه بروز میزان مولکول های mhc کلاس یک و icam-i جمع آوری گردید. از نمونه ها تهیه و در ادامه از رنگ آمیزی ایمیونوفلورسنت غیر مستقیم و هماتوکسیلین - ائوزین استفاده شد. یافته ها: در بررسی های ایمونوهسیتوکمیکال و آنالیز پاتولوژیکی( جهت تعیین بدخیمی و درجه بیماری) از سلول های سرطانی در مقایسه با گروه کنترل که از سلول های بافت خوش خیم پستان تهیه شده بود،‌ تنظیم منفی ابراز مولکول های سطحی icam-i , mhc-i بر سطح سلولهای سرطانی پستان مشاهده شد. نتایج با استفاده از برنامه spss آنالیز آماری گردید و درآزمون t-test با تعیین میانگین و انحراف معیار تفاوت ها، اختلاف معنی داری مشاهده گردید(p< 0/001). نتیجه گیری: به طور کلی کاهش هر چه بیشتری مولکول های سطحی icam-i , mhc-i بر سطح سلول های سرطانی و بافت زمینه ای پیرامون با پیشرفت درجه بدخیمی همراه است که در نتیجه باعث رشد تومور می گردد. بنابراین کاهش یا عدم بروز مولکول های icam-i , mhc-i در سطح سلولهای سرطانی پستان زنان مسئول پیشرفت تومور بدخیم می باشد.