تاثیر چارانتین بر بیان ژن pdx1 در رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

زمینه و هدف: پروتئین pdx1 یک فاکتور رونویسی است که در تکوین پانکراس و تنظیم بیان ژن انسولین نقش کلیدی دارد و هدف از مطالعه حاضر ارزیابی ماده موثر چارانتین بر درمان بیماری دیابت و افزایش بیان ژن pdx1 در دیابت است که این ژن یک ژن کلیدی در رونویسی از پانکراس می‌باشد.روش کار: در مطالعه تجربی حاضر تعداد 42 سر رت نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی به 7 گروه شاهد سالم، شاهد دیابتی، کنترل متفورمین، کنترل چارانتین 150 میلی‌گرم بر کیلوگرم و سه گروه دریافت‌کننده ماده موثر چارانتین با دوز (50، 100 و 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. همه گروه به جز گروه شاهد و کنترل چارانتین، با ماده شیمیایی استرپتوزوتوسین با تزریق درون صفاقی دیابتی شدند. پس از آن به مدت چهار هفته ماده موثر چارانتین را دریافت کردند. در پایان داده‌ها مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.یافته‌ها: با توجه به داده‌های به‌دست‌آمده می‌توان دریافت که کمترین میزان بیان مربوط به گروه دیابتی (c) و بیشترین میزان بیان بین گروه‌های دریافت‌کننده دوزهای مختلف چارانتین مربوط به دوز 100 (f) بود و همچنین کمترین دوز دریافتی در گروه e (50) مشاهده شد.نتیجه‌گیری: طبق شواهد می‌توان نتیجه گرفت افزایش بیان ژن pdx1 وابسته به دوز نبوده است. پس از ایجاد دیابت در گروه‌های بیمار به ‌شدت افت پیدا کرده و بعد از استفاده از چارانتین و داروی متفورمین تا حدودی این کاهش بیان جبران شده است.

The effect of Chartine on expression of Pdx1 gene in streptozotocin-induced diabetic rats

Background: Pdx1 is a transcription factor that plays a key role in pancreatic development and regulation of insulin gene expression and the aim of the present study was to evaluate the effect of pregnancy on the treatment of diabetesinduced liver disease and the expression of the Pdx1 gene, an apoptotic gene, and in the event of damage to the antiapoptotic activity.Methods: In this experimental study, 42 adult male Wistar rats were randomly divided into 7 healthy control groups, diabetic control, control group, Chartine 150 mg / kg controls, and Three groups received the effective dose of the Chartine (50, 100 and 200 mg / kg). All groups except diabetic control group and control group with streptozotocin chemical injected intraperitoneally. Afterwards, they received a cartilage by gavage for four weeks. At the end, the data were evaluated statistically.Results: According to the obtained data, it can be concluded that the lowest expression is related to the diabetic group (C) and the highest expression among the groups receiving different doses of the Chartine was related to the dose of 100 (F), and the least relevant dose was 50 (E).Conclusion: Evidence suggests that increased expression of the Pdx1 gene was not dosedependent. After the development of diabetes, the patientchr('39')s severity declined sharply, and after the use of chronitin and metformin, this reduction was some what offset.