تاثیر 12 هفته تمرین پیلاتس بر مقادیر پلاسمایی pgc1-α و آیریزین زنان چاق

زمینه و هدف: چاقی شایع ترین اختلال سوخت و سازی و مهم ترین مشکل دهه اخیر به شمار می رود. فعالیت ورزشی با تاثیر بر pgc1-α و متعاقب آن افزایش مایوکاین آیریزین موجب تغییر ساختار بافت چربی سفید و تبدیل آن به بافت چربی قهوه ای می شود و می تواند اثرات منفی چاقی را کاهش دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین پیلاتس بر مقادیر پلاسمایی pgc1-α و آیریزین زنان چاق بود.روش کار: پژوهش حاضر از نوع توسعه ای و روش آن نیمه تجربی به صورت پیش آزمون، پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان چاق با bmi بالاتر از 30 و دامنه سنی 25 تا 35 سال شهر سمنان بودند. از این جامعه، تعداد 30 نفر به عنوان نمونه آماری به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش پروتکل تمرین ورزشی پیلاتس که شامل انجام حرکات کششی، قدرتی، هماهنگی عصبی عضلانی و تعادل بود را به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 1.5 ساعت اجرا کردند. از روش الایزا برای اندازه گیری متغیرهای pgc1-α و آیریزین در 48 ساعت قبل از شروع پروتکل تمرینی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین استفاده گردید. از روش تحلیل کوواریانس در سطح معنا داری (p≤0.05) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد 12 هفته تمرین ورزشی پیلاتس منجر به افزایش معنادار در pgc1-α (0.027=p) و آیریزین (0.001=p) در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد.نتیجه گیری: به طور کلی، نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد 12 هفته تمرین پیلاتس می تواند موجب افزایش pgc1-α و آیریزین پلاسمایی شود و می توان بیان کرد که احتمالاً این نوع تمرین تاثیر مثبتی بر تبدیل بافت چربی سفید به چربی قهوه ای و افزایش گرمازایی در بدن می شود.

Effect of 12-week pilates training on plasma levels of PGC1-α and Irisin in obese women

Background: Obesity is the most common metabolic disorder and important problem of the last decade. Exercise activity can reduce the negative effects of obesity by affecting PGC1 alpha; and subsequent increases in Irisin, it can change the white adipose tissue and convert it into brown adipose tissue. The purpose of this study was to investigate the effect of 12 weeks Pilates training on the plasma values of PGC1 alpha; and Irisin in obese women.Methods: the research method was semiexperimental with pretest, posttest. The statistical population was all obesity women with BMI higher than 30 and age range 2535 in Semnan. 30 people were selected as available statistical sample from this population and were randomly assigned into two groups: experimental group and control group. The experimental group performed Pilates training protocol, which included stretching tensile exercises, neuromuscular coordination and balance, for 12 weeks, three sessions per week, and every session of 1.5 hours. The ELISA method was used to measure PGC1 alpha; and Irisin variables 48 h before the start of the exercise protocol and 48 hours after the last exercise session. To analyze the data, covariance analysis was used at the significant level (p le;0.05).Results: The results showed that 12 weeks Pilates training can lead to a significant increase in PGC1 alpha; (p=0.027) and Irisin (p=0.001) in the experimental group compared to the control group.Conclusion: The results show that 12 weeks Pilates training can lead to increase PGC1 alpha; and plasma Irisin and it can be stated that this type of training has a positive effect on converting white adipose tissue into brown adipose tissue and increasing exothermicity in the body.