بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان

زمینه و هدف: سالمندی را در حیات انسانی می توان فرایندی دانست که با فرسایش تدریجی سازوکارهای فیزیولوژیکی و ناتوانی در احیای توانمندی ارگان های حیاتی آغاز می شود و با پایان زندگی خاتمه می یابد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان مرکز صدیق شهرخرم آباد انجام شد. روش کار: این طرح پژوهشی نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری عبارت بودند از کلیه سالمندان مرکز صدیق شهر خرم آباد که به صورت شبانه روزی در مرکز نگهداری می شدند. بدین منظور تعداد 24 نفر از سالمندان مرکز به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (12 نفر) و گواه (12 نفر) تقسیم شدند. جهت سنجش متغیرها در پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه های اضطراب مرگ تمپلر و احساس تنهایی راسل استفاده شد. داده ها با روش آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکووا) تحلیل شدند. قبل از اجرای مداخله از آزمودنی های دو گروه پیش آزمون به عمل آمد سپس به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند. یافته ها: پس از کنترل اثر پیش آزمون در هر دو ، در پس آزمون تفاوت معنی داری بین گروه آزمایش و گواه به دست آمد که در سطح p<0/05 معنی دار می باشند. درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به کاهش احساس تنهایی و اضطراب مرگ در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شده بود.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاکی از تاثیر مثبت درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان است، بنابراین با آموزش تکنیک های ذهن آگاهی می توان احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان را کاهش داد.

The Study of effectiveness of training of mind consciousness on reduction of the elderly 's feeling of loneliness and death anxiety in Sedigh Center of Khoramabad City

Background: In search of a conceptual framework, aging in human life can be considered as a process that begins with the gradual erosion of physiological mechanisms and disabilities in restoring vital organs' ability and ends with the end of life. The aim of this study was to investigate the effectiveness of mindfulnessbased cognitive therapy on reducing the sense of loneliness and death anxiety in the elderly in Sedigh center of Khoramabad City.Methods: Semiexperimental research design was a pretestpost test with control group and the statistical population included all the elderly of Sedigh center in Khorramabad, which were kept day by day in the center. To this end, 24 elderly people were selected by available method and randomly divided into two experimental (12) and control (12) groups. To measure the variables in the pretest and posttest, Templer death anxiety questionnaires and Russell's loneliness were used. Data were analyzed using multivariate covariance analysis (MANKOVA). Before the intervention, the subjects of the two groups were pretest and then undergone mindfulnessbased cognitive therapy for 8 sessions of 90 minutes.Results: After controlling the effect of pretest in both variables, in the posttest, there was a significant difference between the experimental group and the control group, which was significant at the level of p<0.001. Mindfulnessbased cognitive therapy resulted in decreased sense of loneliness and death anxiety in the experimental group than in the control group.Conclusion: The results of this study suggest that the effect of mindfulnessbased cognitive therapy on reducing the sense of loneliness and death of the elderly is anxiety. Therefore, by teaching the techniques of mindfulness, one can reduce the sense of loneliness and anxiety of the elderly's death.