اثر هشت هفته تمرین استقامتی توام با مهار کننده نیتریک اکساید سنتاز بر آپلین بافت عضله قلبی و گلوکز پلاسما در موش های نر پیر

زمینه و هدف: هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین استقامتی و مهار کننده نیتریک اکساید بر آپلین بافت عضله قلبی و گلوکز در رت های نر سالمند بود. روش کار: به همین منظور 24 سر موش صحرایی نر با نژاد ویستار 20 ماهه از انستیتو رازی خریداری و به مرکز تحقیقات منتقل شدند که به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین، مهارکننده و تمرین مهارکننده تقسیم شدند. دوره تمرینی به مدت 8 هفته اجرا شد که هر هفته 5 روز و شدت تمرین 75-80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. تمامی موش ها 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و بعد از 24 ساعت ناشتایی کشته و نمونه های بافت قلب جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی در سطح معناداری p<0.05 انجام شد. نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد بین اپلین بافت عضله قلبی گروه ها اختلاف معنی داری وجود دارد (p=0.003). با وجود این، نتایج نشان داد بین سطوح گلوکز گروه ها اختلاف معنی داری وجود ندارد(p=0.157). نتیجه گیری: این احتمال وجود دارد که ترکیبی از تمرین استقامتی و مهار کننده نیتریک اکساید، سطوح آپلین بافت عضله قلبی را تغییر دهد.