تاثیر تمرین ریتمیک ایروبیک بر اضطراب، مهارت حرکتی و پیشرفت تحصیلی پسران سنین ابتدایی شهر تبریز با اختلال هماهنگی رشدی

زمینه و هدف: اختلال هماهنگی رشدی یک ناتوانی درازمدت بوده و مشکلات حرکتی، عاطفی و تحصیلی مرتبط با آن ممکن است تا دوران بزرگ سالی ادامه پیدا کنند. به همین دلیل نیاز به مداخله های اولیه در مورد این کودکان ضروری به نظر می رسد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین ریتمیک ایروبیک بر مهارت حرکتی، اضطراب و پیشرفت تحصیلی پسران با اختلال هماهنگی رشدی بود.روش کار: در یک پژوهش نیمه تجربی 30 کودک پسر دارای اختلال بر اساس پرسشنامه تشخیص اختلال هماهنگی رشدی والدین با میانگین سنی 9.27 از بین مدارس ابتدایی شهر تبریز به صورت خوشه ای هدفمند انتخاب شدند. پیش آزمون با استفاده از آزمون برونینکس اوزرتسکی -دو، مقیاس مارچ و نمرات درس ریاضی به عمل آمد. سپس آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره کنترل و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش تمرین ایروبیک را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسۀ یک ساعته انجام دادند. گروه کنترل در این مدت فعالیت های معمول خود را انجام دادند. سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده ها با استفاده از آزمون کولموگروفاسمیرنوف، از تحلیل کوواریانس برای بررسی اثر تمرین در سطح معناداری (0.05>p) استفاده شد.یافته ها: نتایج آزمون آماری حاکی از تاثیر معنادار تمرین ایروبیک بر مهارت حرکتی، اضطراب و پیشرفت تحصیلی در گروه آزمایش بود.نتیجه گیری: بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده به مربیان ورزشی، درمانگران ورزشی اختلالات حرکتی و توان بخش ها توصیه می شود که از تمرین ایروبیک برای کاهش مشکلات حرکتی، روانی و تحصیلی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی استفاده کنند.