بررسی یافته‌های آزمون ویدئویی تکان سر (Vhit) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با و بدون نوروپاتی

زمینه و هدف: اختلال دستگاه دهلیزی، عارضه شایع بیماری دیابت می باشد. ارزیابی دستگاه دهلیزی این بیماران حائز اهمیت می باشد و مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرات احتمالی دیابت نوع 2 با و بدون نوروپاتی بر دستگاه دهلیزی انجام شده است.روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 21 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 با نوروپاتی، 20 بیمار دیابتی بدون نوروپاتی در محدوده سنی 45 تا 65 سال، به ترتیب با میانگین سنی و انحراف معیار 58.10 و 6.08، 54.4 و 5.21 و 20 فرد هنجار در محدوده سنی 45 تا 65 سال با میانگین 53.55 سال و انحراف معیار 3.99 انجام شد. در این مطالعه ملاک مدت زمان ابتلا به دیابت 7 سال و بالاتر در نظر گرفته شد. پس از تایید وجود یا عدم وجود نوروپاتی دیابتی محیطی و تکمیل فرم رضایت نامه، آزمون ویدئویی تکان سر انجام شد. جهت مقایسه میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی بین گوش ها از آزمون t زوجی و مقایسه میانگین بهره بین گروه های نوروپاتی دیابتی، دیابتی بدون نوروپاتی و هنجار از آزمون anova استفاده شد. اثر مدت زمان بیماری بر پاسخ های آزمون ویدئویی تکان سر با استفاده از آنالیز همبستگی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: به طورکلی میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی مجاری نیم دایره ای گروه نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه هنجار تفاوت معنادار داشت. در مجاری نیم دایره ای افقی چپ، قدامی چپ و خلفی میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی در گروه نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی، تفاوت معناداری داشت (0.05>p). در گروه دیابت بدون نوروپاتی، تنها میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی مجرای نیم دایره ای افقی چپ نسبت به گروه هنجار تفاوت معناداری داشت (0.05>p).نتیجه گیری: می توان گفت که پاسخ های دستگاه دهلیزی در گروه دیابت با نوروپاتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی بیشتر متاثر می شود و نشان دهنده درگیری بیشتر اندام انتهایی دهلیزی و مسیر مرکزی مربوط به آن در بیماران با نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی است.