مروری بر اثرات ضدتوموری سیلییبینین

سیلیبینین جزء اصلی سیلیمارین (عصاره گیاه دارویی silybum marianum) است که به شکل سنتی برای درمان طیف وسیعی از بیماری های کبدی مورد استفاده قرار می گیرد. به تازگی، سیلیبینین و مشتقات آن در مدل های in vitro و in vivo اثرات قابل توجهی در مهار انواع مختلف تومورها جمله پوست، سینه، ریه، کولون، مثانه، پروستات، کلیه و کبد نشان داده اند. این فلاونوئید با القای آپوپتوز، تقویت فاکتورهای سرکوب کننده تومور و متوقف کننده چرخه سلولی و همچنین مهار فاکتورهای رشد و میانجی گرهای اشاعه دهنده تکثیر و تقسیم سلولی تومورها اثرات ضدنئوپلاسم خود را پیش می برد. در این مقاله، خلاصه ای از مکانیسم های مولکولی مهم دخیل در عملکرد سیلیبینین، مطالعات حیوانی و کارآزمایی های مهم بالینی صورت گرفته در این زمینه ارائه گردیده است. نتایج این مطالعات چشم انداز جامع تری از سیلیبینین فراهم و به بهینه سازی اثرات آن در شیمی درمانی سرطان کمک می کند.

An overview of the anti-tumor effects of Silibinin

Silibinin is a major component of silymarin (Silybum marianum), which has traditionally been used to treat a wide range of liver diseases. Recently, Silibinin and its derivatives in both in vitro and in vivo models have shown a significant inhibitory effect in different types of tumors including skin, breast, lung, colon, bladder, prostate, kidney and liver. The chemopreventive potentials of this flavonoid are promoted by inducing apoptosis, enhancing tumor suppressor and cell cycle inhibitors, inhibiting growth factors, and attenuating proliferative mediators. In this paper, a summary of the important molecular mechanisms involved in Silibinin anticancer effects, animal studies and important clinical trials have been presented. The results of these studies will provide a more comprehensive perspective of Silibinin and help to optimize its effects in cancer chemotherapy.