مقایسه دور کمر، نسبت دور کمر به دور باسن و نسبت دور کمر به قد ایستاده در پیشگویی اضافه وزن/چاقی دانشجویان پسر

زمینه و هدف: چاقی مرکزی بدن نسبت به چاقی کل بدن، پیش بینی کننده بهتری برای ریسک فاکتورهای بیماری های قلبی عروقی هم در کودکان و هم در بزرگسالان است. دور کمر به عنوان یک شاخص چاقی مرکزی بدن؛ از طرفی، نسبت دور کمر به قد ایستاده به عنوان یک جایگزین، و یک اندازه مستقل از سن برای تشخیص خطر بیماری های قلبی عروقی ارائه شده اند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه دور کمر، نسبت دور کمر به دور باسن و نسبت دور کمر به قد ایستاده در پیشگویی اضافه وزن/چاقی دانشجویان پسر بود.روش کار: آزمودنی ها دانشجویان پسر جدیدالورود دانشگاه فردوسی مشهد با دامنه سنی 18 تا 22 سال بودند. قد، وزن، نمایه توده بدن، دور کمر، دور باسن، نسبت دور کمر به دور باسن و نسبت دور کمر به قد ایستاده به صورت پابرهنه و با کمترین لباس اندازه گیری شد. از آزمون های anova و تحلیل roc برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: میانگین دور کمر، نسبت دور کمر به دور باسن و نسبت دور کمر به قد ایستاده در گروه های مختلف شاخص توده بدن تفاوت معنی داری داشتند. همچنین، سطوح زیر منحنی برای wc (0.003=p) و whtr (0.013=p) تفاوت معنی داری داشتند، اما whr معنی دار نبود (0.335=p).نتیجه گیری: شاخص های wc و whtr در مقایسه با whr قدرت تشخیص بهتری در اضافه وزن و چاقی دارند. با این حال wc به دلیل سهولت یادگیری در اندازه گیری، در مقایسه با دو شاخص دیگر، و همچنین به دلیل کم هزینه بودن مناسب تر است.