بررسی تاثیر تحریکات حس سطحی و عمقی بر فعالیت های روزمره زندگی و عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی

زمینه و هدف: نقایص حسی از جمله عوارض شایع سکته های مغزی هستند و مطالعات مختلف میزان شیوع این نقایص را در بیماران سکته مغزی بین 11 تا 85% گزارش نموده اند. این نقایص در اندام فوقانی همی پلژیک از فقدان حس های اولیه تا ادراکات پیچیده تر متفاوت هستند و سبب کاهش استفاده از اندام مبتلا، ضعف در دستکاری حرکتی ظریف اشیا، ضعف در مهارت های گرفتن می گردند و در نهایت منجر به کاهش سطح فعالیت در سمت مبتلا و نهایتاً کاهش کیفیت زندگی فرد می شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تحریکات حس سطحی و عمقی بر فعالیت های روزمره زندگی و عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی می باشد.روش کار: این پژوهش از نوع مداخله ای کارآزمایی بالینی یک سویه کور بود که بر روی 60 بیمار سکته مغزی مزمن انجام شد. پیش از شروع مداخله عملکرد اندام فوقانی بیماران (آزمون fugle-meyer) و فعالیت های روزمره زندگی (آزمون barthel) مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس درمان آغاز گردید. بیماران در این فاز به مدت 6 هفته تحت درمان تحریکات حس سطحی و عمقی قرار گرفتند. درمان بر پایه رویکرد رود انجام شد.یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بیماران گروه مداخله بهبودی معنی داری را در عملکرد حرکتی (0.0001>p) و فعالیت های روزمره زندگی اندام فوقانی نشان دادند (0.0001>p).نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد تحریکات حس سطحی و عمقی بر عملکرد حرکتی و فعالیت های روزمره زندگی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی مزمن موثر می باشد.