تاثیر برنامه درمانی مبتنی بر الگوی روانی- اجتماعی بر بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از سوانح سوختگی

زمینه و هدف: سوختگی عمده ترین تاثیر را روی کیفیت زندگی بیماران گذاشته و سبب مختل شدن رفاه جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی در آنان می شود. این پژوهش با هدف تاثیر برنامه درمانی مبتنی بر الگوی روانی- اجتماعی بر بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا بهاختلال استرس پس از سانحه (posttraumatic stress disorder-ptsd) ناشی از سوانح سوختگی انجام شد. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری تهران در سال 1396 بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 30 بیمار با تشخیص ptsd، در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارها شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته تشخیصی بر اساس dsm-5، فهرست اختلال استرس پس از ضربه (pcl-5) و پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (whoqol-26) بود. برنامه درمانی در طی 12 جلسه برگزار شد و پس از گذشت دو ماه مجدد از گروه آزمایش پیگیری به عمل آمد و نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره و تی همبسته تحلیل گردید.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان داد مقدار f به دست آمده برای ابعاد کیفیت زندگی شامل بعد جسمی (0.04>p)، بعد روانی (0.03>p)، بعد اجتماعی (0.09>p) و بعد محیط فیزیکی (0.04>p)، در سطح 0.05 معنی دار است و برنامه درمانی مبتنی بر الگوی روانی - اجتماعی بر ابعاد کیفیت زندگی موثر است. نتایج آزمون t وابسته جهت بررسی میزان ماندگاری تاثیر برنامه درمانی هم در سطح 0.05 معنی دار است. نتیجه گیری: برنامه درمانی روانی- اجتماعی به‌عنوان درمانی موثر و ویژه می تواند برای بهبود کیفیت زندگی افراد دچار اختلال استرس پس از ضربه ناشی از سوختگی استفاده شود.