بررسی ارتباط ضخامت تاندون سوپرااسپیناتوس در سونوگرافی با آزمون‌های بالینی و کیفیت عملکردی شانه و نتایج حاصل از mri در بیماران مبتلا به پارگی نسبی عضله سوپرااسپیناتوس

زمینه و هدف: پارگی نسبی تاندون عضله سوپرااسپیناتوس از شایع ترین علل تاندینوپاتی های روتاتورکاف و دردهای شانه است. در شک به این اختلال به دنبال شرح حال و معاینه فیزیکی، mri از روش های استاندارد تشخیصی است. با وجود آنکه سونوگرافی می تواند در تشخیص پارگی های کامل سوپرااسپیناتوس آزمون تشخیصی قابل قبولی باشد، ولی در اینکه آیا در پارگی نسبی تاندون های شانه، روش تشخیصی قابل قبولی باشد، نظرات مختلفی وجود دارد. لذا بر آن شدیم تا با انجام آزمون های بالینی و کیفیت عملکردی شانه و مقایسه ضخامت تاندون عضله سوپرااسپیناتوس در سونوگرافی با نتایج mri در بیماران مبتلا به پارگی نسبی تاندون عضله سوپرااسپیناتوس صحت این روش تشخیصی را ارزیابی نماییم.روش کار: در این مطالعه مقطعی در فاصله بهمن ماه 1392 تا بهمن ماه 1395، در 58 بیمار با شکایت درد شانه که معیار های ورود به مطالعه را دارا بودند، آزمون های عملکرد شانه شامل jobe، hawkins، neer، o'brien، lift off و belly press انجام شد. کیفیت عملکردی شانه با دو پرسش نامه dash و worc سنجیده و ضخامت تاندون سوپرااسپیناتوس با سونوگرافی اندازه گیری شد و پس از آن نتایج با یافته های mri مقایسه و ارتباط آن ها آنالیز گردید.یافته ها: 58 بیمار بررسی شدند که 81% مونث بودند و میانگین سنی بیماران 55.53 سال بود. ضخامت تاندون سوپرااسپیناتوس بر اساس تست کولموگروف - اسمیرنوف توزیع نرمال داشت (0.2=p). به همین علت با آنالیز واریانس ضخامت تاندون بر اساس نتایج آزمون ها مقایسه شد که تفاوت معناداری را نشان نمی داد (0.05