نقش حس انسجام، ناگویی هیجانی و مهربانی با خود در پیش بینی بهزیستی روان‌شناختی در دانش‌آموزان دختر دارای دیسمنوره اولیه

زمینه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی، یکی از شایع ترین اختلالات سنین باروری است که زندگی زنان و دختران را به میزان قابل توجهی مختل می سازد، ولی در مورد عوامل روان شناختی و شخصیتی مرتبط با دیسمنوره اولیه اطلاعات کمی در دست است. هدف این پژوهش تعیین نقش حس انسجام، ناگویی هیجانی و خود دلسوزی در پیش بینی بهزیستی روان شناختی دختران دارای دیسمنوره اولیه بود.روش کار: این پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر دارای دیسمنوره اولیه مشغول به تحصیل در دبیرستان های ناحیه یک شهرستان رشت در سال تحصیلی 96-1395 بودند. نمونه پژوهش 211 دانش آموز دختر دارای دیسمنوره اولیه بودند که از میان 542 دانش آموز، با روش نمونه گیری خوشه ای شناسایی شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه غربالگری علایم قبل از قاعدگیpsst، پرسشنامه حس انسجام soc، پرسشنامه خود دلسوزی scssf، مقیاس الکسی تایمی تورنتو tas و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف rspwb استفاده شد. داده های به دست آمده با spss نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که حس انسجام (0.474 =beta) و خود دلسوزی (0.226 =beta) پیش بینی کننده معناداری برای بهزیستی روان شناختی هستند (0.001>p)؛ در صورتی که ناگویی هیجانی، بهزیستی روان شناختی دختران را پیش بینی نکرد.نتیجه گیری: این یافته ها حاکی از نقش حس انسجام و خود دلسوزی در پیشگیری از پیامدهای روان شناختی این سندرم است، بنابراین با آموزش روان شناختی خود دلسوزی و ایجاد حس انسجام قوی تر در دختران دارای این سندرم می توان بهزیستی روان شناختی این دختران را افزایش داد.