بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرام و حداکثر اکسیژن مصرفی مردان فعال متعاقب مصرف کافئین با دستگاه custo diagnostic

زمینه و هدف: کافئین متیل جدا شده از گزانتین، آلکالوئیدی محرک و شایع ترین داروی مصرفی جهان است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف کافئین بر توان هوازی و تغییرات الکتروکاردیوگراف مردان فعال پس از اجرای تست بیشینه بروس بود.روش کار: 9 مرد دانشجو فعال از بین 25 نفر (میانگین 37/1 plusmn; 9/20 سال، چربی 79/3 plusmn;21/11 و شاخص توده بدنی 69/1 plusmn;49/23 کیلوگرم بر مجذور قد) در قالب طرح نیمه تجربی در دسترس و در دو شرایط کنترل و کافئین با دوز 5% با فاصله یک هفته جایگزین شدند. 60 دقیقه پس از مکمل دهی تست بروس اجرا شد. مقادیر توان بیشینه هوازی محاسبه و فاصله زمانی qt با نرم افزار custo diagnostic در هر دو شرایط اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مصرف کافئین دارای تاثیر معناداری بر توان هوازی بیشینه نسبت به شرایط بدون مکمل و استراحت بود. به علاوه، فاصله زمانی qt پس از اجرای فعالیت بیشینه نسبت به استراحت افزایش معناداری نشان داد (05/0p<).نتیجه گیری: مصرف کافئین سبب افزایش توان هوازی بیشینه و ارتفاع موج qt اینتروال بعد از اجرای فعالیت بیشینه می شود. احتمالاً سطح و شدت ورزش می تواند باعث افزایش دپولاریزاسیون و رپولاریزاسیون بطن و عملکرد قلب شود.