اثر بخشی روان درمانی یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک بر نگرانی از تصویر بدنی در زنان مبتلا به اسکلرودرمی (سیستمیک اسکلروزیس)

زمینه و هدف: اسکلرودرمی سیستماتیک یک بیماری خودایمنی مزمن، پیچیده و پیشرونده است که ابتلای به آن پیامدهای جسمانی، روانی و اجتماعی متعددی را به دنبال دارد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر روان درمانی یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک بر کاهش نگرانی از تصویر بدنی و همچنین دو زیر مقیاس آن (نارضایتی و خجالت فرد از ظاهر خود و تداخل نگرانی از ظاهر در عملکرد اجتماعی فرد) در زنان مبتلا به اسکلرودمی بود. روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بعد گذشت 3 ماه از مداخله بود. جامعه آماری، شامل زنان مبتلا به اسکلرودرمی است که در سال 1396 به بیمارستان شریعتی و مرکز رماتیسم ایران مراجعه داشتند. از این میان، 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی (body image concern inventory) لیتلتون (2005) بود. داده ها بعد از جمع آوری، با کمک نرم افزار spss 24 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر محاسبه شد.یافته ها: روان درمانی یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک، نگرانی از تصویر بدنی و دو زیر مقیاس آن در زنان مبتلا به اسکلرودمی را کاهش داده و این اثر بخشی بعد از سه ماه ، ماندگار بود.نتیجه گیری: بنابراین با استفاده از این روش درمانی می توان به کاهش نگرانی از تصویر بدنی در این بیماران کمک کرد.

The Effectiveness of Integrative psychotherapy on Body Image in women with systemic sclerosis (Scleroderma)

Background: Systematic scleroderma is a chronic autoimmune, complex and progressive disease that has many physical, psychological and social consequences. The purpose of this study was to investigate the effect of integrated psychotherapy with the orientation of four common factors on reducing image body anxiety as well as its two subscales (the dissatisfaction and embarrassment of the person from their appearance and the interference of appearance anxiety in the social function of the individual) in women with Scleroderma.Methods: The research was a semiexperimental design with pretest and posttest design in both experimental and control groups, and followup after 3 months of intervention. The statistical population included women with scleroderma referred to Shariati Hospital of Tehran and Iran's Rheumatism Center in 2017. Of these, 30 patients were selected as available samples and randomly were placed in two control and treatment (experiment) groups. The research tool was the Littleton's Body Image Questionnaire (2005). Data were analyzed by SPSS24 software and repeated measures analysis of variance after completing the questionnaires.Results: Integrated psychotherapy with four common factors guidance reduced image body anxiety and its two subscales in women with systemic sclerosis, and this effect was lasting after three months.Conclusion: Throught this therapeutic approach, we can help to reduce the concern of the body image in patients with scleroderma.