خشونت خانگی و وضعیت روانی وجسمی زنان

زمینه و هدف: خشونت خانگی، علت اکثر آسیب های عمدی در زنان میانسال است. هدف این مطالعه، شناسایی ارتباط بین سلامت جسمی و روانی در زنان و تجربه خشونت توسط آنان می باشد. روش کار: مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی با نمونه گیری به صورت در دسترس بوده و در میان 501 زن متاهل که به درمانگاه و خانههای تحت پوشش مرکز صفادشت مراجعه میکردند انجام شده است. اطلاعات در طول شش ماه توسط پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی (sf36)، پرسشنامه 12 سوالی سلامت عمومی (ghq-12) برای بررسی سلامت روان و چک لیستی برای وجود خشونت خانگی جمع آوری شد. سپس داده ها با استفاده از شاخص های مرکزی و پراکندگی، جداول و نمودارها، آزمون های کای دو و تی توصیف و تحلیل شد.یافته ها: میانگین سنی زنان مورد بررسی 0.45±32.8 سال بود. شیوع خشونت خانگی نوع فیزیکی 58.5% و روحی روانی 83% به دست آمد. در زنان مورد مطالعه، میانگین نمره سلامت روان 2.3±18.9 بدست امد. میانگین نمره کیفیت زندگی این زنان در همه ابعاد موردبررسی حداقل 1.7±54.4% و حداکثر 1.23±69.3% بود. در بین زنانی که مورد خشونت واقع شده بودند 9.5% سابقه بیماری جسمی و 8.7% سابقه بیماری روحی روانی داشتند. این نسبتها در گروه زنان بدون خشونت خانگی به ترتیب یک و 3 درصد گزارش شد و از نظر آماری معنیدار بدست آمد. کیفیت زندگی زنان بدون سابقه خشونت در همه ابعاد، بالاتر از زنان باسابقه خشونت بود.نتیجه گیری: بین سابقه بیماری روانی و جسمی و کیفیت زندگی زنان با سابقه خشونت خانگی ارتباط دیده شد. زنانی که سابقه خشونت خانگی داشتند، از سلامت جسمی و روانی کمتر و کیفیت زندگی پایینتری نسبت به زنان بدون سابقه خشونت خانگی برخوردار بودند.