میزان توافق رادیوگرافی بتنهایی و رادیوگرافی به همراه سی تی اسکن در تعیین روش درمانی شکستگی های لگن

زمینه و هدف: امروزه سی تی اسکن یکی از مدالیته های روتین برای تشخیص شکستگیهای لگن گردیده است اما سوالی که تاکنون پاسخی برای آن داده نشده این است که آیا سی تی اسکن میتواند روش درمانی این شکستگی ها را تغییر دهد؟روش کار: ابتدا رادیوگرافی های 100 بیمار دچار شکستگی لگن توسط یک متخصص ارتوپدی بررسی گردید و نوع شکستگی بر اساس طبقه بندی یانگ و برگس مشخص و پلان درمانی (جراحی یا غیرجراحی) برای بیمار تعیین شد. سه ماه بعد همان رادیوگرافی ها به همراه سی تی اسکن به همان پزشک داده شدند و مجدداً نوع و درمان شکستگی مشخص گردید. نتایج با استفاده از نرم افزار spss 22 تحت ارزیابی آماری قرار گرفتند. یافته ها: شایعترین آسیب در رادیوگرافی و سی تی اسکن شکستگی راموس های پوبیس بود. نادرترین آسیب با رادیوگرافی شکستگی ایلیوم و با سی تی اسکن دیاستاز سمفیز پوبیس بود. سی تی اسکن در تشخیص شکستگی های ساکروم و کرسنتت ایلیوم از رادیوگرافی دقیق تر میباشد (0.000=p) ولی در طبقه بندی نوع شکستگی اختلاف آماری مشاهده نشد. درمان با رادیوگرافی در 63 مورد غیرجراحی و در 37 مورد جراحی پیشنهاد شد که با اضافه شدن سی تی اسکن 69 مورد غیرجراحی و 31 مورد جراحی تعیین گردید که اختلاف آن معنیدار نبود.نتیجه گیری: هرچند سی تی اسکن در تشخیص خطوط شکستگی دقت بالاتری ارائه میدهد اما روش درمانی بیمار را تغییر نمی دهد.