بررسی همزمان پلی مورفیسم های ژن‌های gstm1،1gstt و ارتباط آن‌ها با مقاومت نسبت به داروهای شیمی‌درمانی در بیماران مبتلابه سرطان مری

زمینه و هدف: پلی مورفیسم های نوکلئوتیدی در آنزیم های موثر در متابولیسم کارسینوژن ها در استعداد بروز سرطان موثر می باشند. ژن های گلوتاتیون - s ترانسفراز در سم زدایی رنج وسیعی از سوبستراهای توکسیک دخیل می باشند، از این رو احتمالا پلی مورفیسم های حذف شدگی ژن های gstm1 و gstt1 بعنوان ریسک فاکتور برای کارسیونومای مری دخیل هستند. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین جهش های بی اثر در ژن های gstm1 و gstt1 با شانس ابتلا کارسیونومای مری در بیماران ایرانی تحت شیمی درمانی با داوهای پلاتینوم بود. روش کار: در یک مطالعه مورد - شاهدی 50 بیمار مبتلا به کارسینومای مری و 50 فرد کنترل انتخاب شدند.dna ژنومی از نمونه های خون تخلیص گردید. سپس حذف شدگی واریته های gstm1 و gstt1 توسط روش multiplex-pcr تعیین ژنوتایپ گردید. آنالیز آماری توسط نرمافزار spss نسخه 19 جهت تخمین or و درجه اطمینان 95% استفاده گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده تائید می کنند که فراوانی مبتلایان به کارسینومای مری با ژنوتیپ gstm1 نول بصورت قابل ملاحظه ای از افراد کنترل بیشتر است (48% و 13% به ترتیب) (0.024=p). در مقابل هیچ تفاوتی در توزیع ژنوتیپ بی اثر gstt1 بین افراد بیمار و کنترل نشان نداد (32 و 24% به ترتیب) (0.37=p). همچنین نتایج حاکی از آن بودند که استفاده از داروهای شیمی درمانی مبتنی بر پلاتین برای 52% از بیماران مورد مطالعه سودمند نبوده است که 18% موارد افرادی واجد ژنوتیپ null در هر دو ژن خود بودند.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر تاکید می کنند که ژن gstm1 ممکن است بعنوان فاکتور ژنتیکی مستعد کننده در وقایع اولیه توسعه سرطان مری دخیل باشد، اما پلی مورفیسمهای gstt1 با افزایش خطر سرطان مری در ارتباط نمی باشد. زمینه و هدف: پلی مورفیسم های نوکلئوتیدی در آنزیم های موثر در متابولیسم کارسینوژن ها در استعداد بروز سرطان موثر می باشند. ژن های گلوتاتیون - s ترانسفراز در سم زدایی رنج وسیعی از سوبستراهای توکسیک دخیل می باشند، از این رو احتمالا پلی مورفیسم های حذف شدگی ژن های gstm1 و gstt1 بعنوان ریسک فاکتور برای کارسیونومای مری دخیل هستند. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین جهش های بی اثر در ژن های gstm1 و gstt1 با شانس ابتلا کارسیونومای مری در بیماران ایرانی تحت شیمی درمانی با داوهای پلاتینوم بود. روش کار: در یک مطالعه مورد - شاهدی 50 بیمار مبتلا به کارسینومای مری و 50 فرد کنترل انتخاب شدند.dna ژنومی از نمونه های خون تخلیص گردید. سپس حذف شدگی واریته های gstm1 و gstt1 توسط روش multiplex-pcr تعیین ژنوتایپ گردید. آنالیز آماری توسط نرم افزار spss نسخه 19 جهت تخمین or و درجه اطمینان 95% استفاده گردید.یافته ها: نتایج بدست آمده تائید می کنند که فراوانی مبتلایان به کارسینومای مری با ژنوتیپ gstm1 نول بصورت قابل ملاحظه ای از افراد کنترل بیشتر است (48% و 13% به ترتیب) (0.024=p). در مقابل هیچ تفاوتی در توزیع ژنوتیپ بی اثر gstt1 بین افراد بیمار و کنترل نشان نداد (32 و 24% به ترتیب) (0.37=p). همچنین نتایج حاکی از آن بودند که استفاده از داروهای شیمی درمانی مبتنی بر پلاتین برای 52% از بیماران مورد مطالعه سودمند نبوده است که 18% موارد افرادی واجد ژنوتیپ null در هر دو ژن خود بودند.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر تاکید می کنند که ژن gstm1 ممکن است بعنوان فاکتور ژنتیکی مستعد کننده در وقایع اولیه توسعه سرطان مری دخیل باشد، اما پلی مورفیسم های gstt1 با افزایش خطر سرطان مری در ارتباط نمی باشد.

Simultaneous Detection of GSTM1, GSTT1 Polymorphisms and its Relationship to Resistance to Chemotherapy Drugs in Esophagus Cancer Patients

Background: Genetic polymorphisms in enzymes involved in carcinogen metabolism have been shown to influence susceptibility to cancer. The glutathione Stransferase (GST) genes are involved in the detoxification of a broad range of toxic substances, so polymorphic deletions of GSTM1 and GSTT1 genes may involve as a risk factor for esophagus carcinoma. The aim of this research was to investigate the association between null mutations of GSTM1 and GSTT1 genes with esophagus carcinoma susceptibility in Iranian patients were under chemo therapy with platinum drugs.Methods: We conducted a case -control study of 50 esophagus carcinoma cases and 50 controls. Genomic DNA was extracted from blood samples, then GSTM1 and GSTT1 deletion variants were genotyped by multiplex PCR assay. Logistic regression analysis was used by SPSS 19 to estimate odds ratios and 95% confidence intervals (95% CI).Results: Our results indicate that the frequency of esophagus cancer patients with the GSTM1 null genotype is significantly higher than that of the normal controls (48% and 13%, respectively) with an odds ratio (OR) of 2.62 and (p=0.024), In contrast, our investigation failed to demonstrate any difference in the distribution of GSTT1 null genotype between patients and controls (32 and 24% respectively) (p=0.37).In this study (26 patients) 52% of patients with esophageal cancer who were treated with chemotherapy, not turning a useful these drugs. In most cases (18%), they were persons with Null genotype in both genes.Conclusion: the results of the current study indicate that GSTM1 may be genetic susceptibility factor involved in early events leading to the development of esophageal cancer. Polymorphisms of GSTT1 were not associated with the increased esophageal cancer risk.