رابطه‌ دلبستگی به پدر و عملکرد تحصیلی: نقش واسطه‌ای نظم‌دهی هیجان

زمینه و هدف: عملکرد تحصیلی یکی از عمده ترین مفاهیم روانشناسی است که پژوهش ها و مطالعه های نظری و تجربی گسترده ای را به خود اختصاص داده است. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای نظمده ی هیجان در رابطه بین دلبستگی به پدر و عملکرد تحصیلی بود. روش کار: شرکت کنندگان 303 دانشآموز سال سوم تجربی (134 پسر و 169 دختر) شاغل به تحصیل در مدارس دولتی شهر تهران بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند و مقیاس دشواری در نظم دهی هیجان و سیاهه دلبستگی به والدین و همسالان را تکمیل کردند، عملکرد تحصیلی آنان نیز با استفاده از معدل نمره های دروس فیزیک، شیمی و زیست شناسی در امتحانات نهایی محاسبه شد. روایی و اعتبار ابزار پژوهش به ترتیب از طریق تحلیل عاملی تاییدی و ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. داده ها با استفاده از spss نسخه 23، لیزرل نسخه 9.2 و آموس نسخه 23 تحلیل گردید. یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از برازش مطلوب مدل مورد نظر بود و نشان داد دلبستگی به پدر (p<0.001 ,β=0.48) و نظم دهی هیجان (p<0.001 ,β=0.37) هر یک به طور جداگانه بر عملکرد تحصیلی موثرند. همچنین اثر غیرمستقیم دلبستگی به پدر بر عملکرد تحصیلی از طریق نظم دهی هیجان نیز (0.001>p) معنادار بود. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه اهمیت نقش دلبستگی به پدر در کاهش دشواری نظم دهی هیجان و در نتیجه بهبود عملکرد تحصیلی را نشان میدهد.