بررسی تاثیر برنامه توانبخشی هیجانی مبتنی بر رایانه بر درک حالات هیجانی در کودکان پیش دبستانی

زمینه و هدف : بازشناسی هیجان چهره یک عامل مهم در برقراری ارتباطات اجتماعی است و نقص در این توانایی می تواند تعامل اجتماعی کودک را مختل نماید. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین های بازشناسی حالات هیجانی صورت بر بهبود درک حالات هیجانی آنها بود.   روش کار: این پژوهش از نوع پژوهش شبه تجربی است و در قالب یک طرح پیش آزمون پس آزمون بدون گروه کنترل انجام شده است. نمونه مورد استفاده در این پژوهش شامل 30 نفر دختر دوره ی پیش دبستانی با سن 6 سال می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برنامه مداخله به صورت پیشرونده به نمونه ها ارائه شده و برای پاسخ های شرکت کنندگان، بازخورد ارایه می شد. برای تحلیل اطلاعات از رو ش های آماری توصیفی و آزمون های تی وابسته و اندازه گیری مکرر استفاده شد.   یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که تمرینات بازشناسی حالات هیجانی در بازشناسی حالت هیجانی شادی ( 0.001>p )، بازشناسی حالت هیجانی غم ( 0.005> p )، بازشناسی حالت هیجانی خشم ( 0.000>p ) و در بازشناسی حالت هیجانی ترس ( 0.000>p ) تاثیر گذار است.   نتیجه گیری: هر چند که ادراک حالات هیجانی یک فرایند ضمنی است و کودک در روند رشد بدون آموزش مستقیم آن را یاد می گیرد، ولیکن بر اساس یافته های مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که بازشناسی حالات هیجانی می تواند به صورت صریح به وسیله درمانگر آموزش داده شود.

Effectiveness of Computer based emotion rehabilitation program on improvement of emotion recognition in preschool children

Background : Recognition of facial expression is an important factor in establishing a successful social interaction and deficit in this capability can cause defect in child’s social interaction. The purpose of this study was evaluation of emotional recognition training on enhancing perception of emotional expression of faces.   Methods: This was a quasiexperimental pretest posttest study without control group. Thirty preschool girl students aged 6 years selected with accessible sampling method participated in this study. Emotional recognition intervention was presented in a progressive method with a feedback for responses. T Test and repeated measures were used for analysis.   Results: Findings showed that emotional recognition can enhance ability of emotional recognition in happiness (p<0.0001), sadness (p<0.005) angry (p<0.001) and fear (p<0.000).   Conclusion: Though the emotion perception is an implicit process with children learns it without direct education, present study found that emotional recognition could be trained with an explicit approach by therapists.