بررسی اثر پروبیوتیک بر پیشگیری از عفونت ادراری بیمارستانی در سالمندان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه

زمینه و هدف: عفونت دستگاه ادراری شایع ترین عفونت اکتسابی از بیمارستان است و افراد سالمند بستری شده در بخش مراقبت های ویژه به شدت مستعد ابتلا به این عفونت می باشند. در مطالعه ی حاضر با توجه به این فرضیه که ارگانیسم های پروبیوتیک می توانند نماینده یک مداخله موثر و ایمن برای اهداف کنترل عفونت باشند نقش یک پروبیوتیک متشکل از 4 سویه لاکتوباسیل در پیشگیری از عفونت ادراری دربیماران سالمند بستری در بخش های مراقبت ویژه مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: یک مطالعه تصادفی دو سر کور کنترل شده با پلاسبو، بر روی 50 بیمار سالمند بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام شد. بیماران به طور تصادفی پروبیوتیک حاوی cfu 10^7 ×5 باکتری لیپوفیلیزه زنده از چهار سویه لاکتوباسیلوس (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس رامنوسوس، لاکتوباسیلوس گاسری و لاکتوباسیلوس پلانتارم) و یا پلاسبو را به صورت دو بار در روز برای هفت روز دریافت کردند. قبل از شروع و در روز چهاردهم مطالعه دو گروه از نظر سطح crp (creactive protein) و نتایج آزمایشات کشت ادرار و لکوسیتوری مقایسه شدند. نمره apache ii و وضعیت حیات در پیگیری یک ماهه نیز اندازه گیری شد.یافته ها: استفاده از پروبیوتیک به طور معنی داری تعداد موارد لکوسیتوری (0.002=p) و کشت ادرار مثبت (0.002=p) را در گروه پروبیوتیک نسبت به پلاسبو کاهش داد. استفاده از پروبیوتیک هیچ اثر قابل توجهی بر روی سطح crp نداشت. علی رغم کاهش نمره ارزیابی فیزیولوژی حاد و سلامت مزمن (apache ii) و پایین تر بودن نرخ مرگ و میر در گروه پروبیوتیک نسبت به گروه پلاسبو، این تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار نبودند. نتیجه گیری: پروبیوتیک ها می توانند به طور قابل توجهی از بروز عفونت ادراری در بیماران سالمند بستری در بخش مراقبت ویژه جلوگیری کنند و تجویز آن با یک تغییر معنی دار در میکروفلور دستگاه ادراری و کاهش کلونیزاسیون پاتوژن ها همراه است؛ بنابراین پروبیوتیک ها می توانند به عنوان یک درمان کمکی در بیماران بدحال در نظر گرفته شوند.