اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح انسولین و گلوکز پلاسمایی و Mcp-1 در بافت چربی زیرپوستی و احشایی موش های صحرایی نر

زمینه و هدف: در سال های اخیر، شیوع چاقی همه گیر شده است و فعالیت ورزشی یکی از قوی ترین محرک برای کاهش چاقی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات 5 هفته تمرینات تناوبی شدید (high intensity interval training-hiit) بر سطوح mcp-1(monocyte chemoattractant protein-1) در بافت چربی زیرپوستی و احشایی در موش های نر ویستار است.روش کار: مطالعه حاضر از نوع تجربی بوده که 20 سر موش 8 هفته ای به طور تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید (hiit) و گروه کنترل تقسیم شدند. کل برنامه تمرینی به مدت پنج هفته و با پنج جلسه در هفته انجام شد. آزمودنی ها در هفته اول با سرعت 37 متر بر دقیقه در 6 وهله دو دقیقه ای فعالیت کردند. در بین هر وهله به مدت یک دقیقه استراحت داده شد. هفته دوم تعداد وهله ها به 7 مرحله رسید و سرعت به 40 متر بر دقیقه افزایش یافت. در هفته سوم پروتکل تمرینی با سرعتی برابر با 43 متر بر دقیقه و در 9 مرحله انجام شد و در هفته چهارم سرعت به 49 متر بر دقیقه با 10 وهله افزایش یافت و در پنجمین هفته تعداد وهله ها 12 مرحله با سرعتی برابر با 52 متر بر دقیقه اجرا شد.72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه برداری بافت چربی احشایی و زیرپوستی و خونگیری انجام شد. تا متغیرهای مورد نظر اندازه گیری شود. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون مقایسه میانگین های دو گروه مستقل با سطح معنی داری 0.05 استفاده شد.یافته ها: کاهش معنی داری در سطوح mcp1 چربی احشایی و زیر پوستی و انسولین پلاسما مشاهده شد (0.001≥p) اما این تغییرات در گلوکز گلوکز پلاسما معنی دار نبود (0.05≤p).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تمرینات hiit می تواند باعث کاهش سطوح mcp-1 در بافت چربی احشایی و زیر پوستی شود، بنابراین این تمرینات می تواند باعث کاهش بافت چربی و بیماری های ناشی از چاقی شود.