بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم (Rs1800872a/C) ژن اینترلوکین 10 با ابتلا به عفونت مزمن هپاتیت B

زمینه و هدف: سیتوکین ها نقش مهمی در تعدیل پاسخ ایمنی سلولی در عفونت با ویروس هپاتیت b ایفا می کنند. اینترلوکین 10 عضوی از خانواده سیتوکین ها می باشد. بیان کلی مولکول های آن به طور عمده توسط پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتر ژن این اینترلوکین کنترل می شود. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژن اینترلوکین 10 (rs1800872a/c) با عفونت مزمن هپاتیت b بود.روش کار: در این تحقیق 130 فرد مبتلا به هپاتیت b مزمن و 130 فرد سالم شرکت داشتند. شناسایی و تکثیر قطعه ژنی حاوی جایگاه پلی مورفیسم به روش واکنش زنجیره پلیمراز (pcr) و تعیین ژنوتیپ با تکنیک چندشکلی قطعه محدود (rflp) انجام گرفت. داده های حاصل از تعیین ژنوتیپ افراد دو گروه بیمار و شاهد با استفاده از نرم افزار ibm spss statistics v.22 تجزیه و تحلیل شدند. معنی دار بودن تفاوت در فراوانی آللی و ژنوتیپی بین دو گروه با آزمون مربع کای (2 χ) به دست آمد. برای بررسی توزیع نرمال متغیر سن از آزمون کولموگروف اِسمیرنوف، و برای مقایسه میانگین سن افراد در گروه شاهد و بیمار از آزمون غیر پارامتریک مَن ویتنی استفاده شد. ارزش p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. به منظور حذف اثر عوامل مداخله گر احتمالی از آزمون رگرسیون لُجیستیک استفاده شد وodds ratio در محدوده اطمینان 95% محاسبه گردید.یافته ها: فراوانی ژنوتیپ های cc، ac و aa به ترتیب %40، %50.8 و %9.2 برای بیماران، و %56.9، %36.2 و %6.9 برای گروه کنترل به دست آمد. ارتباط معنی داری به لحاظ آماری بین فراوانی ژنوتیپ ها (0.025=p) و آلل های (0.017=p) پلی مورفیسم rs1800872a/c ژن اینترلوکین 10 در 2 گروه بیمار و کنترل مشاهده شد.نتیجه گیری: پلی مورفیسم rs1800872a/c ژن اینترلوکین 10 را می توان به عنوان عامل ژنتیکی میزبانی مرتبط با استعداد ابتلاء به عفونت هپاتیت b یا پیشرفت بیماری در نظر گرفت.