تاثیر تمرین مقاومتی پیشرونده بر غلظت پلاسمایی آپلین پلاسما و مقاومت به انسولین در مردان میانسال مبتلا به دیابت نوع 2

زمینه و هدف: آپلین یک آدیپوکین جدید است که با مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 ارتباط نزدیکی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی پیشرونده بر غلظت پلاسمایی آپلین پلاسما و مقاومت به انسولین در مردان میانسال مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش کار: در مطالعۀ حاضر 27 نفر مرد مبتلا به دیابت نوع 2 به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه تمرین (15 نفر، سن 3.02 ± 46.4 سال) و کنترل (12 نفر، سن 3.86 ± 45.6 سال) در این مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرین 8 هفته برنامه تمرین مقاومتی ایستگاهی را 3 جلسه در هفته با شدت 30-70 درصد حداکثر تکرار بیشینه اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه تمرین مقاومتی، سطوح آپلین، انسولین و گلوکز پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از 12 ساعت ناشتای شبانه اندازه گیری شد. متعاقب نمونه گیری مرحله دوم، تجزیه وتحلیل آماری در سطح p≤0.05 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین مقاومتی تفاوت معنی داری بین گروه ها در سطوح آپلین، سطوح انسولین، سطوح گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت انسولینی ایجاد کرد (0.05p le;).نتیجه گیری:به نظر می رسد تمرین مقاومتی با شدت پایین تا متوسط می تواند اثر فراوانی بر مقادیر آپلین خون، قند خون ناشتا، انسولین خون و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دیابتی نوع 2 داشته باشد. ممکن است آپلین پلاسما در کنترل قند خون و بهبود حساسیت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 موثر باشد.