ایجاد مدل زنوگرافت بومی تومور ویلمز در ایران و کاربردهای آن در توسعه مطالعات پیش بالینی

زمینه و هدف : تومور ویلمز (نفروبلاستوما) یک نئوپلازی رویانی با منشاء بلاستمای نفروژنیک بوده و مهم‌ترین تومور کلیوی کودکان محسوب می گردد. در مواردی با نمای بافتی نامطلوب و هم چنین عود تومور، شانس بقاء کاهش می ‌ یابد. هم چنین عوارض دیررس ناشی از شیمی ‌ درمانی، جان شفا یافتگان تومور ویلمز را تهدید می کند. هدف این مطالعه، ایجاد مدل زنوگرافت بافت توموری مشتق شده از بیمار بوده تا بتوان با این مدل ‌ ها، آزمون ‌ های مقاومت به داروهای شیمی ‌ درمانی را در هر فرد مورد ارزیابی قرار داد . روش کار : چهار بیمار مبتلاء به تومور ویلمز را انتخاب و نمونه تازه جراحی را به آزمایشگاه منتقل و پس از گذراندن مراحل کشت اولیه سلول های توموری و خالص سازی آن‌ها ، به ازای هر تومور، به 10 سر موش بی موی فاقد تیموس به صورت زیر جلدی تلقیح گردیدند. سپس مراحل رشد آن‌ها ارزیابی شده و تومورها با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند . یافته‌ها : میزان تومورزایی در مدل زنوگرافتی تا 70% گزارش گردید. هم چنین نتایج آسیب شناسی نشان داد که در اسلایدهای h&e ، هر سه بخش اپیتلیالی، استرومایی و بلاستما وجود داشته و نتایج ایمونوهیستوشیمی نیز با مارکرهای ck ، desmin ، myogenin ، wt-1 و vimentin ، نفروبلاستما را تایید کردند . نتیجه‌گیری : بررسی های هیستوپاتولوژیکی، اعتباربخشی به مدل زنوگرافت تومور ویلمز را مورد تایید قرار داد. با توجه به این که این مدل برای اولین بار در ایران انجام پذیرفته است، از این رو می تواند پژوهشگران را به مطالعات درم آن‌ها ی انفرادی نفروبلاستوما و هم چنین ارزیابی آزمون‌های مقاومت تومور نسبت به داروهای شیمی درمانی رهنمون سازد.

Establishment of autochthonous xenograft model of Wilms' tumor in Iran and its application in development of preclinical studies

Background : Wilms' tumor (nephroblastoma) is the most common renal malignancy of childhood. This cancer is considered as an embryonal neoplasm that arises from nephrogenic blastemal. Despite advances in therapeutic success, survival rate is still not satisfactory in tumors with unfavorable histology and recurrent cases. On the other hand, late adverse effects of chemotherapy threaten the life of Wilms' tumor survivors. The present study aimed to establish a patientderived tumor tissue xenograft for utilizing in individualized chemosensitivity assay. Methods : Fresh tumor specimens of 4 patients with Wilms' tumor were obtained by cytoreductive surgery, and after primary culture and initial purification of neoplastic cells, the cells of each tumor were subcutaneously inoculated to 10 athymic nude mice. Growth characteristics of established models were assessed and the tumors were studied by light microscopy. Results : Tumor take rate was reported 70%. Pathological examination illustrated the presence of all epithelial, stromal and blastemal parts in H E staining. Immunohistochemical study with CK, desmin, myogenin, WT1 and vimentin markers confirmed nephroblastoma. Conclusion : Histopathological study approved the validity of patientderived tumor tissue xenograft model of Wilms' tumor. Since this model has been established for the first time in Iran, thus it can be considered as a useful research tool for personalized treatment of nephroblastoma and chemoresistance assays.