بررسی اثرات محافظتی نانواکسیدروی بر بافت بیضه و سطح هورمون ‌های جنسی موش های سوری پس از تیمار با فنیل هیدرازین

پیش زمینه و هدف: فنیل هیدرازین می تواند سبب تغییرات ساختاری در بافت بیضه و سطح هورمونی شود. این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات نانواکسیدروی متعاقب هیپوکسی القاشده توسط فنیل هیدرازین در موش سوری نر صورت پذیرفت.مواد و روش کار: برای انجام این مطالعه تعداد 72 سر موش سوری نر بالغ جوان 68 هفته ای، به صورت تصادفی به 9 گروه تقسیم شدند: گروه 1 (کنترل نرمال)، گروه دو (فنیل هیدرازین b.w/i.p./gr 100/ mg 8، برای بار اول و b.w/ i.p./gr 100/ mg 6، هر 48 ساعت یک بار)، گروه سه شم (دریافت کننده نرمال سالین (ml/kg/ i.p. 1/0) دریافت کردند.)، گروه چهار (فنیل هیدرازین و نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 1)، گروه پنج (فنیل هیدرازین و نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5/2)، گروه شش (فنیل هیدرازین و نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5)، گروه هفت (نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 1)، گروه هشت (نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5/2) و گروه 9 (نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5). پس از طی 35 روز تیمار، موش ها آسان کشی شده و تغییرات مورفولوژیک و مورفومتریک و سطح سرمی تستوسترون، lh و fsh مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند و تمامی نتایج بر اساس میانگین ± خطای استاندارد بیان شدند. جهت مقایسه بین گروه ها نیز آنالیز واریانس یک طرفه مورداستفاده قرار گرفت و مقدار 05/0>p به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: گروهی که فقط فنیل هیدرازین دریافت کرده بود، کاهش معنی داری (05/0>p) در سطح هورمون های جنسی، شاخص های اسپرماتوژنز، ضریب تمایز لوله ای، ضریب تجمعی، ضریب اسپرمیوژنز، ارتفاع اپیتلیوم زایگر و تعداد سلول های لیدیگ، سرتولی و قطر لوله های منی ساز نشان داد و بافت بینابینی افزایش و ادماتوز یافته بود، که نانواکسیدروی در سایر گروه ها توانسته بود تا حدود زیادی سبب بهبود آن ها شود.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که نانواکسیدروی در دوزهای پایین به خصوص در دوز mg/kg 5/2 می تواند از بافت بیضه و هورمون های جنسی در برابر واکنش های مخرب ناشی از فنیل هیدرازین نقش حفاظتی ایفا نمایند