بیان مینی ژنهای فاکتور 9 انعقادی انسانی در سلولهای کلیه انسان

پیش زمینه و هدف: نقص در عملکرد فاکتور 9 منجر به بیماری هموفیلی b می گردد. استفاده از فرآورده های پلاسمایی جهت جلوگیری از خونریزی، خطر انتقال عوامل عفونی را افزایش می دهد. بنابراین امروزه استفاده از فاکتور 9 نوترکیب، به عنوان جایگزین مناسب نوع پلاسمایی آن مطرح شده است. به منظور بیان و تولید فاکتور 9 نوترکیب، استفاده از یک وکتور بیانی با توالی های تنظیمی سیس مناسب ازجمله توالی های اینترونی لازم است.مواد و روش کار: 4 وکتور پلاسمیدی بیان کننده فاکتور 9 که فاقد و واجد اینترون های ژن بتا گلوبین (در جایگاه معادل خود در cdna فاکتور 9 ) ساخته شدند و با روش لیپوفکشن به سلول های hek293t ترانسفکت شدند. سپس کارایی پلاسمیدها در بیان فاکتور 9 با انجام آزمون الایزا بر محیط کشت سلول ها در 3 روز متوالی پس از ترانسفکشن و نیز آزمون نیمه کمی rtpcr انجام پذیرفت.یافته ها: در روز سوم پس از ترانسفکشن، بالاترین بیان فاکتور 9 از سازه ژنی بدون اینترون و سازه ژنی دارای اینترون 1 بتا گلوبین به دست آمد. در بیان فاکتور 9، اینترون 1 بتا گلوبین موثرتر از اینترون 2 آن بود. همچنین بر مبنای نتایج rtpcr نیمه کمی، بالاترین میزان mrna از سازه ژنی بدون اینترون به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: سازه های ژنی بدون اینترون و دارای اینترون 1 ژن بتا گلوبین، کاراترین سازه ها در بیان فاکتور 9 بودند. استفاده از اینترون های بتا گلوبین در cdna فاکتور 9 بیان این پروتئین را در مقایسه با سازه ژنی بدون اینترون کاهش داد. این کاهش بیان را می توان با احتمال، به اسپلایسینگ نادرست اینترون های بتا گلوبین در cdna فاکتور 9 نسبت داد.