بررسی اثر ضد تکثیری متیل-3- پنتیل-6- متوکسی پرودیجینین در سلول های سرطانی کبدی

پیش زمینه و هدف: هپاتوسلولار کارسینوما اغلب به روش های درمانی کلاسیک مقاوم است؛ بنابراین یافتن ترکیبات درمانی جدید با منشا طبیعی و کم ترین میزان سمیت، جهت درمان آن حائز اهمیت است. در این زمینه نشان داده شده است که متیل3پنتیل6 متوکسی پرودیجینین (پرودیجیوسین) دیواره سلولی باکتری سراشیا مارسسنس به عنوان ترکیبی قدرتمند در مهار تکثیر سلول های بدخیم در انواع مختلفی از سرطان ها عمل می کند. در این مطالعه، فعالیت های ضد تکثیری پرودیجیوسین در رده سلولی سرطانی کبد (hepg2) در بازه های زمانی و دوزهای مختلفی از آن موردبررسی قرار گرفت.مواد و روش کار: سلول های بدخیم در غلظت های 100، 200، 400، 600 نانومول از پرودیجیوسین به مدت 24 الی 72 ساعت تیمار شدند. سپس میزان رشد سلولی با استفاده از آزمون mtt موردبررسی قرار گرفت. همچنین پس از 48 ساعت تیمار با غلظت های ذکرشده پرودیجیوسین، شمارش سلولی و میزان آپوپتوز به ترتیب با استفاده از هموسایتومتر و آزمون فلوسایتومتری تعیین گردید.یافته ها: بر مبنای نتایج حاصل از آزمون mtt، در غلظت های افزایش یابنده از پرودیجیوسین، میزان رشد سلول های تیمار شده نسبت به سلول های تیمار نشده به طور قابل ملاحظه ای به طور وابسته به دوز و زمان کاهش می یابد. به طور ویژه پس از 72 ساعت تیمار با غلظت های 100، 200،400 و 600 نانو مول پرودیجیوسین، میزان رشد سلول ها در مقایسه با سلول های کنترل تیمار نشده به ترتیب 2 amp;plusmn; 44درصد، 4 amp;plusmn; 33درصد، 3amp;plusmn; 27درصد و 5 amp;plusmn; 27درصد اندازه گیری شد. همچنین به طور وابسته به غلظت، تعداد سلول ها با افزایش غلظت پرودیجیوسین کاهش می یابد. به ویژه پس از 48 ساعت تیمار با 600 نانو مول پرودبجیوسین، تعداد سلول ها در مقایسه با سلول های کنترل تیمار نشده به میزان 77درصد کاهش می یابد. همچنین، میزان آپوپتوز تاخیری در رنج غلظتی استفاده شده از پرودیجیوسین به میزان 97.437درصد محاسبه گردید.بحث و نتیجه گیری: پرودیجیوسین میزان تکثیر سلولی را در سلول های سرطانی کبد کاهش می دهد و این کاهش به واسطه القا آپوپتوز توسط پرودیجیوسین در این سلول هاست؛ بنابراین این ترکیب ممکن است به عنوان عاملی قدرتمند در کاهش تکثیر سلول های بدخیم سرطان کبد مطرح گردد.

EVALUATING THE ANTI-PROLIFERATIVE EFFECT OF 2-METHYL-3-PENTYL-6-METHOXYPRODIGININE IN HEPATOCELLULAR CARCINOMA CELLS

Background amp; Aims: Hepatocellular carcinoma remains often refractory to classic therapies. Therefore, the search for new natural compounds with minimal toxicity is of particular interest in treatment of liver cancer. In this context, it has been shown that 2methyl3pentyl6methoxyprodiginine isolated from cell wall of Serratia marcescens has powerful growth inhibitory effects against different kinds of cancer cells. In this study, we investigated the antiproliferative effect of prodigiosin on the human hepatocellular carcinoma HepG2 cells on a doseresponse and timecourse basis.Materials amp; Methods: Malignant cells were treated with various concentrations of prodigiosin (100, 200, 400 and 600 nM) and incubated for 24 to 72 h. After treatments, proliferationrates were determined by MTT assay. Following 48 h treatments with indicated concentrations of prodigiosin, cell number and apoptotic rates were also measured by hemocytometer and flow cytometer respectively.Results: Treatment of cells with increasing concentrations of prodigiosin significantly decreased proliferationrates in a doseand timedependent manner compared to untreated cells. Specifically, Following 72 h treatments with 100, 200, 400 and 600 nM prodigiosin proliferationrates were found to be %44 amp;plusmn; %2, %33 amp;plusmn; %4, %27 amp;plusmn; %3 and 27% amp;plusmn; %5 for indicated concentrations of prodigiosin respectively. We also found that the cell numbers were decreased in a dosedependent manner. Specifically, 48 h treatment with 600 nM prodigiosin resulted in 77% decrease in cell number compared to untreated cells. An increase in the number of apoptotic cells (late), ranging from 37 to 97.4 %, was also observed with increasing prodigiosin concentrations.Conclusion: Prodigiosin decreases proliferation of hepatocellular carcinoma cells with induction of apoptosis in these cells. Therefore, this compound may provide a powerful growth inhibitory agent on proliferation of hepatocellular carcinoma cells.SOURCE: URMIA MED J 2016: 27(6): 465 ISSN: 10273727