اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به اختلال بی ‌اشتهایی عصبی: مورد پژوهی چهار بیمار

پیش زمینه و هدف: بی اشتهایی عصبی اختلالی است که درنتیجه هیجانات به هم ریخته روی میدهد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به اختلال بی اشتهایی عصبی بود.مواد و روش کار: در یک بررسی تک موردی آزمایشی از نوع خط پایه چندگانه فرایند درمان بر روی چهار آزمودنی که به روش در دسترس انتخاب شده بودند انجام گرفت. چهار شرکت کننده مبتلا به اختلال سازگاری افراد با اختلال بی اشتهایی عصبی، پیش از مداخله، حین مداخله و پس از مداخله ارزیابی شدند، ابزار اندازه گیری شامل مصاحبه بالینی بر طبق انجمن روانشناسی آمریکا (2013) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و لاویبوند (1995) بود. برای عینی سازی میزان بهبودی از فرمول درصدی بهبودی استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد، میزان بهبودی کلی در هر سه خرده مقیاس چهار متغیر بهترتیب 82/0، 81/0، 75/0 و 70/0 درصد بود و میزان بهبودی کلی بین 4 مراجعهکننده 77/0 بوده است که نشانگر اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش متغیرهای افسردگی، اضطراب و استرس افراد مبتلا به اختلالات خوردن بود.بحث و نتیجهگیری: نتایج بررسی این چهار آزمودنی، حاکی از اثربخشی بالینی رفتاردرمانی دیالکتیکی در درمان علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به اختلال بیاشتهایی عصبی موثر است. هرچند این مطالعه فاقد گروه کنترل بود، اما یافتههای پژوهش حاضر دلالت بر تعمیم پذیری بالای یافته های مربوط به رفتاردرمانی دیالکتیکی است. درنهایت، میتوان گفت که این روش درمانی، موثر بوده و برای بررسی بیشتر اثربخشی آن، مطالعات ارزیابی کنترل شدهای در جهت رسیدن به نتیجه قطعی لازم است.