درمان موش‌های دیابتیک نوع 1 با آل- ترانس رتینوییک اسید از طریق مهار سایتوکاین‌های پیش التهابی

پیش‌زمینه و هدف: دیابت نوع 1 یک بیماری خودایمن ناشی از تخریب سلول‌های بتا پانکراس به‌وسیله سلول‌های t هست. ویتامین آ (رتینول) و متابولیت‌های آن ازجمله آل‌ترانس رتینوییک اسید (atra) دارای انواع فعالیت‌های بیولوژیکی ازجمله تعدیل گر ایمنی در بیماری‌های التهابی و خودایمنی می‌باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آل ترانس رتینوییک اسید در درمان موش‌های دیابتیک نوع 1 بود.مواد و روش‌ها: دیابت به‌وسیله چندین دوز متوالی و کم استرپتوزوتوسین در موش‌های نر c57bl/6 القا شد. بعد از القای دیابت، موش‌ها تحت درمان با atra به مدت 21 روز (روزانه 20 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و به‌صورت داخل پریتوین) قرار گرفتند. سطح قند خون در روزهای 0، 7، 14 و 21 پس از ابتلا به دیابت حاصل از القای stz اندازه‌گیری شد. سپس سلول‌های طحالی ازنظر میزان تکثیر به‌وسیله آزمون mtt و میزان تولید سایتوکاین‌ها به‌وسیله آزمون الایزا مورد ارزیابی قرار گرفتندیافته‌ها: درمان توسط atra مانع از افزایش قند خون در موش‌های دیابتی شد. هم‌زمان با کاهش تکثیر لنفوسیتی، atra به‌طور قابل‌توجهی باعث مهار تولید سایتوکاین‌های پیش التهابی il-17 و ifn-?گردید درحالی‌که باعث افزایش سطح سایتوکاین‌های ضدالتهابی il- 10 و tgf-b در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد p < 0.05)).نتیجه‌گیری: درمان با atra در موش‌های دیابتی باعث مهار افزایش قند خون، کاهش تکثیر لنفوسیتی، مهار تولید سایتوکاین‌های پیش التهابی il-17 و ifn-? شد درحالی‌که باعث افزایش سطح سایتوکاین‌های ضدالتهابی il- 10 و tgf-b در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که atra ممکن است اثر درمانی در برابر تخریب خودایمن سلول‌های بتا پانکراس در طی دیابت نوع 1 ناشی از القای توسط stz در موش داشته باشد.